Ik geef toe dat ik niet altijd de eerste ben die zich vrijwillig aanmeldt voor evenementen na het werk - ze zijn altijd ver van mijn appartement en ik ben moe! - maar toen een uitnodiging om Alber Elbaz te horen praten bij Parsons mijn inbox binnenkwam, reageerde ik onmiddellijk. En het gesprek van dinsdagavond met Julie Gilhart en Papier's Kim Hastreiter voldeed aan alles verwachting en dan een beetje.
Elbaz begon met het mijden van de stoel die voor hem was opgesteld voor een podium, en nam een grote papieren zak mee. Op de vraag van Gilhart wat erin zat, legde hij uit dat iemand op zijn Instagram opmerkte dat ze dit bijwoonde praten en zakdoekjes nodig had (vermoedelijk om haar tranen te drogen), dus nam hij wat mee voor het geval ze het vergeten was. "Als ik naar mijn psychiater ga, brengt ze ze altijd voor het geval dat," merkte hij op. Nadat hij een aantal dozen Kleenex had uitgedeeld aan een lachend publiek, kondigde hij aan dat hij ook zakken met snoep, dat vervolgens door het auditorium werd doorgegeven, alsof niet iedereen al van Elbaz. hield genoeg.
Natuurlijk was de vraag die iedereen bezighield: wat gaat Elbaz nu doen? Nog steeds duidelijk diepbedroefd na zijn vuren vanuit Lanvin afgelopen oktober klonk het niet gelijk hij wist, maar hij gooide wel wat (enigszins tegenstrijdige) hints. Bijvoorbeeld: hij "houdt van Uniqlo;" hij wordt "helemaal aangetrokken door de massamarkt en de hoofdstraat;" hij "[moet] zin hebben om terug te gaan naar de mode, maar om prachtige kleding te maken... en om individueel met vrouwen te werken en de mensen te leren kennen;" en: "Als ik ooit hier in New York City kom wonen - waar ik absoluut dol op ben - als ik een interessante baan waar ik weer van wakker wil worden, elke vrijdag geef ik les en elke dinsdag ga ik in een ziekenhuis werken omdat ik een hypochonder."
Dus we zullen zien. Wat hij in ongeveer 90 minuten bij Parsons deed, was een goed ouderwets levensadvies. Na zijn recente "tragedie" (zoals hij het noemt), hebben zijn woorden ons allemaal geïnspireerd. Lees verder voor de beste afhaalrestaurants en scrol helemaal naar beneden om de talk volledig te bekijken.
Je hoeft niet overmoedig te zijn om een succesvolle ontwerper te zijn.
"Alles wat ik deed, ik zie alleen de fouten, ik zie nooit iets goeds, dus het is niet altijd gemakkelijk om mezelf te zijn. En pas nu, met het perspectief van tijd, kijk ik naar dingen die ik heb gedaan en ik heb zoiets van, weet je, het was niet zo erg."
"Ik ben ervaren... Ik laat het oordeel of ik goed of slecht ben over aan moderecensenten en moderegisseurs en inkopers."
"Fouten maken is de essentie van creatie. Je weet niet zeker wat je doet, maar je moet fouten maken om dingen te laten gebeuren."
En zelfs zonnestralen zoals Alber Elbaz hebben #donkere momenten.
"Toen ik [Lanvin] verliet, liep ik de eerste paar maanden in Parijs; het regende elke dag... Ik liep en liep en liep en dacht en ik wist nooit wanneer ik mijn gezicht aanraakte of het de regen was of mijn tranen."
De industrie is echt als "Project Runway": de ene dag ben je binnen en de volgende ben je weg.
"Ik kijk naar 'Project Runway' en ik zie Heidi Klum... als ze zegt: 'de ene dag ben je binnen en de volgende ben je weg', elke keer als ik het hoor, word ik misselijk. Het is bijna een trauma om het idee te hebben dat je kunt zijn in mode en dan ben je uit. Wat betekent het? Persoonlijk geloof ik dat als je hier bent - al is het maar voor een korte tijd - je een spoor achterlaat. Ik heb het niet over vingerafdrukken, want mode is geen plaats delict. Net als het leven ga je door hoogte- en dieptepunten. Ik kwam hier vandaag zonder privéchauffeur, zonder assistent, zonder secretaresse, zonder pr met drie telefoons die je vertellen waar je moet zitten, wat je moet zeggen en waar je moet poseren."
... hoewel een vrije agent zijn niet zo erg is.
"Ik dacht dat er iets fantastisch was aan vrij zijn. Ik was [bij Lanvin] 15 jaar bijna zeven dagen per week. Een broodje tonijn voor de lunch en een pizza voor het diner. Vroege ochtenden en lange nachten."
"Op een dag ben je uit het systeem en begin je een nieuw leven. Maar ik hou van mode, ik hou van modemensen en ik ben dol op deze industrie. Ik zie het nu vanuit een ander perspectief omdat ik een buitenstaander ben, maar nu meer dan ooit waardeer ik het."
Sommige mensen (zoals Elbaz) zien sociale media eigenlijk als een manier om positiviteit te verspreiden.
"Na deze tragedie waar ik doorheen ging - je lacht maar ik huilde - kreeg ik zoveel liefde en... likes [op Instagram] en ik was zo ontroerd, het waren honderden honderden likes via Instagram en ik besloot om meedoen... Instagram is ook een tool om liefde aan elkaar te tonen."
Blijkbaar is iedereen in de mode ellendig.
"[Ik reisde de wereld rond na Lanvin] Ik ontmoette zoveel mensen en zoveel van hen vertelden me dat ze niet gelukkig zijn - en het waren allemaal modemensen. Ik vraag mezelf af: 'Hoe komt het dat zoveel mensen in de mode, wat de beste baan ter wereld is, alles draait om schoonheid, alles over fantasie, wat maakt ons allemaal zo neurotisch en zo ongelukkig?'"
En misschien is de oplossing voor de systemische modeproblemen gewoon liefde en positiviteit.
"Ik denk dat als we een beetje meer liefde in de mode en minder angst injecteren - want vandaag denk ik dat het meer over angst gaat en minder liefde - we een mooie reden zullen hebben om elke ochtend wakker te worden."
Toen Hastreiter Alber vertelde dat 1.200 mensen zich op één dag hadden aangemeld voor zijn evenement en, "je bent geliefd bij zoveel mensen", zei hij antwoordde: "Ik denk dat als je van mensen houdt, mensen ook van je houden." Toevoegen: "Je moet dingen met vreugde doen en de vreugde zal komen rug... Op de een of andere manier zijn we niet in een momentum van te veel vreugde en moeten we experimenteren om deze creativiteit en geluk en vreugde en plezier terug te brengen."
"Ik heb het gevoel dat dat misschien het enige is dat me het meest bang maakt, ik heb altijd het gevoel dat 'lelijk het nieuwe mooi is'. Ik hou daar niet zo van, ik voel dat mooi mooi is... misschien is lelijk een weerspiegeling van de tijd, dus het verbaast me niet dat er zoveel lelijkheid is."
Er valt iets voor te zeggen om stil te zijn, je hoofd naar beneden te houden en hard te werken.
"Als je het goed doet... als je met passie en compassie werkt en ervaring hebt, kun je beroemd worden. Maar je werkt niet om beroemd te zijn; je werkt om goed werk te leveren en het eindresultaat is een beetje bekend."
"Als je goed bent en je bent professioneel, wees dan niet bang, want niemand kan je wissen."
Op de "Manus x Machina" Met-tentoonstelling: "Het was een van mijn favoriete ooit omdat het weer zo veel over fluisteren ging... Het ging over vakmanschap, over knowhow, over tijd en het enige dat de meeste indruk op me maakte, is het feit dat het bijna stil was. Ik denk dat Anna en Andrew [Bolton] misschien aan het pionieren zijn met iets dat een beetje stiller is en ik vond het geweldig."
"Zie nu, koop nu" is als "de twee muizen in een glas melk."
"Er is een verhaal met de twee muizen in een glas melk en er is één muis die ze [niets] doet; ze staat en verdrinkt en de ander schreeuwt en beweegt totdat die melk in boter verandert en dan blijft ze drijven. Ik denk dat wat er gebeurt, is dat we lawaai maken over alles en dat alles een probleem is. We veranderen de kalender en we doen 'toon nu, draag nu'... Ik denk dat we nu bezig zijn met het op tafel gooien van ideeën en wat werkt zal leven en wat niet werkt zal sterven."
Werk samen met mensen bij wie je je op je gemak voelt.
"Ik geloof in vriendschap; Ik geloof dat het je troost geeft. Er is niets dat me meer kan doden als een creatief persoon dan politiek... Ik kan niet goed met teven... Het moment waar ik aan moet denken hoe [iets] zeggen en niet wat om te zeggen, ik verlies mijn stem, dus ik moet me extreem op mijn gemak voelen met de omgeving waarin ik me bevind."
Je hoeft niet te worden voor wie je werkt.
"Als je voor anderen werkt, probeer ze dan niet te zijn, blijf jezelf. Wees jij en laat hem hem zijn: twee dingen die een derde worden die beter is dan ooit."
Mode is niet intellectueel, maar het kan slim zijn.
"Ik hou altijd van het idee van de woorden 'smart design' en ik heb het niet over intellectueel - ik ben geen intellectueel en ik denk niet dat mode iets te maken heeft met intellectueel zijn. Ik zeg altijd: mode is als een geroosterde kip: je hoeft niet na te denken als je het eet."
Bonusles: deze video maakt je dag goed.
En, het volledige gesprek:
Foto van de startpagina: Pascal Le Segretain/Getty Images
Wil je als eerste het laatste nieuws uit de mode-industrie? Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.