Maandag, terwijl ik dit verhaal aan het pitchen was, keek Eliza me aan en vroeg: "Ga je vanavond op date? Dat is een heel date-y outfit."
Dat was ik niet, maar het was een terechte vraag: ik had een grijze tanktop aangetrokken en een strakke zwarte kokerrok die ik sinds de winter niet meer had gedragen. Afgelopen vrijdag deed ik een broek aan en realiseerde ik me dat dit de eerste was die ik in meer dan een maand had gedragen.
Dat komt omdat, na mijn langdurige relatie eindigde afgelopen herfst, wat leidde tot een dating sabbatical om mijn innerlijke Beyoncé te vinden, sprong ik aan het begin van de zomer weer in de datingpool. En de eerste harde les die ik leerde, toen een man die ik op Tinder ontmoette, mijn vriendelijke suggestie om "een keer iets te drinken" opvatte in de zin van "over een uur, na het werk", was dit: je moet altijd klaar zijn voor een date.
Zie je, die dag had ik ervoor gekozen om mijn "oma chique" korte broek. Welke zijn schattig! Maar niet erg kerelvriendelijk. Mijn date, gekleed in een net werkloos pak, keek me een beetje verward aan. Nu, het is niet alsof ik me kleed op
Man Repeller niveaus van modedurf, maar tot dan toe was het erg lang geleden omdat ik moest nadenken over wat een man dacht van wat ik droeg.Ik probeer mezelf niet te veranderen - ik heb een basale allergische reactie op alles wat body-con is en ik weiger hakken te dragen omdat het me gewoon niet kan schelen. Toch heb ik enkele basisaanpassingen aangebracht bij het aankleden in de ochtend.
Ten eerste hebben meer rokken en jurken de rotatie gemaakt. Als ik weet dat ik een date heb, draag ik de hierboven afgebeelde Banana Republic-jurk, in zwart of de marinestreep, omdat het mooi is maar ook niet super in your face. (Ik beloof dat ik hier niet probeer op te scheppen, maar mijn borsten krijgen genoeg aandacht zonder uit te zijn.) Ik heb ook behoorlijk succes gehad met mijn gebloemde tuniekjurk. Andere stukken hebben gemengde resultaten opgeleverd; één date bekeken mijn kunstleer shorts en merkte verbijsterd op dat ik behoorlijk toegewijd moet zijn aan mode om leer te dragen in de zomer. En dan is er nog de muzikant die opmerkte dat hij het leuk vond mijn Peter Pan-halsbanden, waardoor ik er een in elke kleur wilde kopen. (Kijk me niet zo aan. Hij is super schattig.)
Om nog maar te zwijgen van mijn schoonheidsroutine. Voorbij zijn de dagen van het overslaan van scheren of een rommelige knot. Ik verzorg mijn nagels beter en draag geen felle rode lippenstift meer (behalve op een tweede date met een man die ik niet wilde kussen). Ik begon zelfs te dragen -- wacht maar -- lip Gloss. Weet ik. Ik ken mezelf niet eens meer.
En we hebben niet eens aangeraakt op lingerie! Wij ook niet, want ik ben een dame... ook omdat mijn ouders deze site lezen. Hallo, mama en papa.
Het klinkt misschien alsof dit een slechte zaak is, dat ik op de een of andere manier een deel van mijn identiteit opgeef om een jongen te vinden, maar dat is het niet! Het heeft me een meer doordachte dressoir gemaakt en daardoor voel ik me meer gepolijst en in elkaar gezet - ik kan me niet herinneren de laatste keer dat ik een shirt aantrok en mijn baggy vernietigde spijkerbroek. Dus ongeacht of ik die avond een date heb, ik loop met meer vertrouwen rond en dat moet overal goed zijn.
Ik heb in ieder geval goede hoop dat ik tegen de winter een vriendje heb -- niet omdat ik het niet meer aankan om single te zijn, maar omdat wanneer het als het koud wordt, trek ik me terug in een vaste, niet-date-vriendelijke garderobe van skinny zwarte jeans en modieuze sweatshirts, plus heel veel rode lippenstift.
Heren, de rij vormt zich rechts van u.