Ben je het zat om op papier of de zolen van je Converse te krabbelen? Hoe zit het met je arm? Je dij? Je borst? Rodarte zette de body art-trend in New York in gang en bedekte hun modellen met Sharpied-stamvormen als aanvulling op hun primitieve, gedeconstrueerde collectie. James Kaliardos putte uit een verscheidenheid aan inspiraties om de zwarte kromlijnige ontwerpen te bedenken die uiteindelijk het perfecte pantser werden voor Rodarte's futuristische krijgersmeisjes.
In Parijs werden de modellen van Jean Paul Gaultier beschilderd met hun namen in een groot gotisch lettertype, waardoor de collectie nog meer uitstraling kreeg. (Ook geweldig als je nog steeds problemen hebt met het identificeren van de nieuwe meisjes.) Bij Chanel was er een sierlijkere en oneindig veel meer draagbare benadering. Heidi, Freja, Lara en co. waren versierd met tijdelijke kettingtattoos op hun polsen en dijen. Terwijl de polstattoos die air van komedie en kitsch hadden waar Karl zo veel van houdt, dacht ik aan de dij tatoeages waren een beetje te pittig en afleidend voor de lichte en mooie collectie, maar misschien is dat gewoon mij. Zullen tijdelijke tatoeages zich goed vertalen in het echte leven? Afgaande op het uur lang wachten op Mulberry-harten op hun feest in Londen, ja. In plaats van je cocktailjurk wat stoerder te maken met een paar slofjes, zou je vriend misschien op je arm moeten tekenen.