Biechttijd - Toen ik afgelopen augustus naar New York verhuisde, was ik helemaal kaal. (Volledige openbaarmaking: het was niet uit vrije keuze. Ik had net zeven maanden chemotherapie achter de rug en ik deed mijn uiterste best om het te verdoezelen.)
Dus het zien van deze foto van Agyness Deyn op Coachella bracht een aantal krachtige gevoelens terug, aangezien mijn haar precies die lengte had toen ik besloot de pruik te verliezen en voor natuurlijk te gaan.
Agyness ziet er perfect meisjesachtig uit in haar roze zomerjurk, maar het grootste probleem dat ik had met mijn zoemende haar was dat ik me minder vrouwelijk en in elkaar gezet voelde dan ik deed met lang haar. Zelfs als ik zwaar opgemaakt was of de meest flatteuze jurk droeg, voelde het alsof er iets ontbrak. Mijn vriend kromp ineen als ik mijn leren jack of een paar motorlaarzen droeg, want laten we eerlijk zijn, ik zag er een beetje uit als een skinhead.
Mijn familie en vrienden verzekerden me herhaaldelijk dat ze van mijn nieuwe look hielden, en een flink aantal van hen stelde zelfs voor om het kort te houden. Ik sta al mijn hele leven bekend om mijn onmogelijk dikke, krullende haar, en het was moeilijk om me aan te passen aan het leven zonder. Tussen jong en nieuw in de grote stad, zorgde mijn gebrek aan zelfvertrouwen ervoor dat ik rondliep in angst dat iedereen naar me staarde, oordelend.
Een van mijn dieptepunten kwam na een shoppingtrip naar Barneys - een plek waar een statement wordt gemaakt? mode wordt aangemoedigd--toen twee verwaande shoppers naar me staarden en spottend, "Oh... mijn... God... ze schoor haar HOOFD!"
Ze beoordeelden me alsof ik Britney Spears-circa-meltdown was, in plaats van Natalie Portman-circa-V voor Vendetta. In werkelijkheid was dat laatste de gracieuze look die ik wanhopig probeerde te bereiken.
Nu is mijn haar drie centimeter lang! Veel langer dan die van Aggy en ik hou van een korte 'do'. En omdat het lang genoeg is om te stylen, is het eigenlijk ook leuk.
Ik denk niet dat je een supermodel hoeft te zijn om zo'n streng kapsel te rocken - hoewel gesneden jukbeenderen en een onvergetelijk gezicht doet geen pijn - maar om vrijwillig te scheren is een benijdenswaardig niveau van zelfvertrouwen en een dikke huid nodig je hoofd. Jij zullen krijg een reactie, en het zal niet altijd positief zijn. En afgezien van de overduidelijke vreugde van zo weinig onderhoud, denk ik niet dat er iets is waardoor ik mijn hoofd weer zou scheren.
Maar wat ik zo graag wil weten is, wil je?