Australische ontwerper Elliot Ward-Fear gaf Japonschrijver een exclusieve blik op zijn AW10-lookbook, dat zwaar monochroom is met een vleugje gekke kitsch. Hoewel de meeste looks innovatief en opwindend zijn, viel een broek me op.
Van de voorkant is het een pluizige roze broek met witte bies, maar van de achterkant, nou... ze zijn een heel ander beest. Terwijl de lof van de achterkant al lang wordt gezongen (letterlijk, door de Hon. Sir Mix-a-lot en Hare Majesteit, Koningin), de meeste geven er de voorkeur aan om hun caboos bedekt te houden en de vorm alleen te accentueren met strakke rokken, skinny jeans of zilveren verf.
Frockwriter beweert dat ze een eerbetoon zijn aan McQueen's Bumster Trousers uit 1994, de laagste van de lage jeans, waarbij letterlijk delen van de "zwerver" zichtbaar werden. Desalniettemin kan ik nogal wat manieren bedenken om de overleden grote beter te eren, dan een hart uit de kont van een pluizige roze broek te snijden.
Hoewel ze duidelijk niet praktisch zijn om in het openbaar te dragen, hebben ze misschien een kans om in een hoofdartikel te staan als een subversief sexy gespreksonderwerp. Aangezien de rest van Ward-Fear's lookbook redactioneel klaar is, van een assemblageblouse met een
rok met microplooien tot een geheel wit ensemble dat trendy is, maar ook een beetje Miu Miu.Dus wat vind je van de creatie van Ward-Fear: volkomen acceptabel of te ver weg voor de realiteit?
Leah raadt aan ze te gebruiken voor een "volwassen" versie van de beroemde Japanse spelshow, Menselijke Tetris, maar het enige advies dat ik heb voor Ward-Fear, die pas 18 is, is om zijn volgende collectie "Ward-Fear and Clothing" te noemen, want als iets die broek acceptabel kan maken, is het een beetje humor.