Long Nguyen is de mede-oprichter en stijldirecteur van Pronken.
Het is een verkeerde benaming om het werk van Phoebe Philo bij Céline de afgelopen vijf jaar minimalistisch te noemen. Het is een luie manier om haar kleding te karakteriseren, die - meer dan wat dan ook - een filosofische opmerking is over hoe mode vrouwen in de moderne samenleving bekijkt.
Een gevoel van discretie en anonimiteit doordringt haar collecties. Ze maakt kleding voor vrouwen die niet langer de behoefte voelen om het voorwerp van verleiding te zijn, zoals een groot deel van de modewereld wil dat ze is. In plaats daarvan knipt Philo haar zware stoffen weg van het lichaam van de vrouw om in plaats daarvan het kledingstuk te benadrukken. Dit zijn kleren die ontworpen zijn om de vrouw te beschermen, maar ze zijn ook gemaakt om haar vreugde en plezier te geven.
Haar filosofie is tot op de dag van vandaag intact gebleven toen ze een nieuwe richting insloeg voor Céline. De vervaagde rode bakstenen en het onbewerkte multiplex plafond van de Tennis Club vormden een schril contrast met de stralende collectie. Philo voegde felle kleuren en prints toe aan haar silhouetten, die sportiever aanvoelden dan in voorgaande seizoenen.
In het bladgroene inspiratieboek, dat met een geel touwtje was vastgebonden, zat de inspiratie voor de collectie: Graffiti van Brassaï. Het werd gepubliceerd in 1960 en markeerde de eerste keer dat graffiti als een kunstvorm werd beschouwd, zij het een brute en primitieve vorm.
Een witte tankjurk met zwarte handgeschilderde penseelstreken, gedragen met een vuurrode print onderrok, opende de snelle show. Het gebruik van graffitistrepen als prints gaf de kleding een nieuwe richting, evenals een rauwheid die contrasteerde met eerdere, meer monochrome collecties. Een geweldige look was de zwarte mouwloze jurk met grote gele penseelstreken, gedragen met een gestreepte asymmetrische rok. Opvallend waren ook de jassen met sjaalkraag en wervelende rode en groene tinten en lichtgele en blauwe tinten - de kleuren van de lagere school.
Maar ondanks alle wildheid in de penseelstreken, een zwarte getailleerde blazer - gedragen met een witte jurk die had een pure onderrok - was een opvallende verschijning aan het einde van de show: een kenmerkend moment in een zee van nieuwheid.
Wat de accessoires betreft, was er genoeg om over te vechten: blauwe zachtleren clutches met kwastjes, een platte envelop-clutch met dubbele rits en kleine leren laarsjes in zwart, bruin en roestbruin. En vergeet die metalen armbanden niet.
Foto's: IMAXtree