PARIJS--"Wauw, dit ziet er uit als een modebegrafenis", fluisterde een fotograaf die zijn camera neerzette toen de show van Ann Demeulemeester zou beginnen. Gehouden in een klooster op de Parijse linkeroever, was de menigte van top tot teen passend in het zwart gekleed. Was het kloosterchic, of een eerbetoon aan Anns sombere smaak? We dachten na. "Ik denk dat ik klaar ben om over te stappen op iets puurs, schoons en toch abstracts", vertelde Ann ons enkele minuten voor de show. En dat deed ze inderdaad: de landingsbaan bestond uit een gradiënt die begon in puur wit, overging op zwarte accenten en vervolgens volledig op zwart. Old Ann, new Ann: ze creëerde een balans tussen een zacht, sober silhouet en haar liefde voor laagjes. De overgang van wit naar zwart vond plaats door middel van prints: Ann creëerde gigantische patronen op stof, die ze vervolgens in kleding sneed: de motieven veranderden in abstracte, lukrake accenten van zwart -- eerst zeldzaam en daarna geleidelijk dichter, zodat wit langzaam vervaagde uit. Omdat veel stukken uit dezelfde gigantische print zijn gesneden, is "Elk stuk totaal uniek", zei ze.
Ging Ann Demeulemesteer onlangs op spirituele zoektocht door de woestijn? Dit is zeker hoe haar collectie aanvoelde toen een leren hoed en kohl eyeliner-dragende Karlie Kloss naar beneden liep in pure zwarte lagen geïnspireerd op traditionele herenkaftans. De show was als een hybride van neogotische kleding en verschillende tribale referenties. Kwasten die gewoonlijk op klassieke Marokkaanse sjaals worden gevonden, werden gecombineerd met een kimono-achtig jasje. De silhouetten waren slouchier en sexyer dan normaal: wijde broeken en wijde topjes, die subtiel een schouder (of een heel paar borsten), onder een schijnbaar ingetogen, praktisch kledingstuk (voor eh, degenen onder ons die op het punt staan een behaloze wandeling op de berg Sinaï?)
Het is je inmiddels waarschijnlijk wel opgevallen dat de Middeleeuwen het leidende thema van het seizoen zijn. Het interessante is om te zien hoe elke ontwerper fantaseert over een decennium over een millennium oud. In het geval van Ann Demeulemesteer stelde ze zich donkere (schokkende) tijden voor waarin vrouwelijke soldaten leren broeken, losse, dijhoge platte laarzen en veel gedrapeerde moiré-topjes droegen. Oversized leren en gekookte wollen sjaals werden woedend om de nek gewikkeld. In combinatie met okselhoge handschoenen versterkten deze accessoires een ruw en stoer gevoel, 10e-eeuwse stijl - ideaal voor paardrijden in het midden van een koude nacht.