Er is een zin in de dag van vandaag Keer waar we van houden. Het gaat over de half-ware wederopstanding van Doc Martens in de mode, en het gaat als volgt:
"[Doc Martens] probeert opzettelijk te repliceren wat er eerst toevallig gebeurde."
Het is een prachtige en luchtdichte zin, maar vreemd genoeg De tijden oordeelt niet over zijn idee. Het laat de krachtige wederopstanding van Docs doorsijpelen als een bedrijfsstrategie, en vraagt zich vervolgens af of het zaaien van schoenen aan Avril Levigne en de MisShapes voldoende is om een winterslaapsymbool van de jeugd op te wekken. Volgens de Keerartikel, de auteur van het boek van Doc Marten (ja, er is een boek) vindt het een geweldig idee om Docs terug te brengen, wat niet echt een verrassing is, aangezien hij ook een bedrijfsadviseur is. Leslie van Racked vindt de huidige documenten dom en zegt dat ze te agressief zijn voor een jonge, moderne vrouw - en dat ze niemand ze daadwerkelijk heeft zien dragen, iets wat we ook hebben gevonden (behalve
deze ene keer, in een telefooncel in Londen...). Maar geen enkele winkelier of moderedacteur wordt gevraagd naar het verkooppotentieel van Docs, en niemand heeft aangegeven wat het meest voor de hand liggend is: als Doc Martens brengt actief hun "Outsider"-status op de markt, met financiering, beroemde modellen (hallo, Daisy Lowe!), en productplaatsing aan beroemde, schattige en/of coole kinderen, ze zijn in wezen de Insiders geworden, een wandelende contradictie die elke Chloe-landingsbaan dreigt te annuleren terugblik. Ook: Jeugdcultuur bestaat omdat die authenticiteit sneller kan ruiken dan Pete Doherty aan cocaïne kan ruiken. Als Documenten hun virale marketingcampagne aankondigen aan de New York Times... misschien is dat niet zo'n goede manier om modebewuste kinderen het hof te maken die elke tien minuten het woord 'mode' Googlen op hun Sidekicks. Maar misschien zijn we gewoon zuur met Doc Martens om meer praktische redenen: we hebben echt niet de hoogte om ze voor elkaar te krijgen.