Terwijl de eindeloos debat over modeweekshows in Milaan/New York is voor het grootste deel één geweest ernstige hoofdpijn voor de mode-industrie is er in ieder geval één goede zaak uit voortgekomen: het heeft een discussie op gang gebracht over de vraag of het huidige showsysteem nog steeds functioneel is.
De meest recente persoon die zich over de kwestie heeft uitgesproken, is: WWD's Bridget Foley, wie? schreef een klein essay over het onderwerp in de krant van vandaag. Foley lijkt het eens te zijn met de bewering van CFDA-president Diane Von Furstenberg dat "New York, Londen, Milaan en Parijs niet vier afzonderlijke, onafhankelijke entiteiten maar één lange modetrein met vier haltes," en daarom moeten ze compromissen sluiten en blijven Verenigd. Maar, voegt Foley eraan toe, dat is misschien een beetje naast het punt. "Misschien verdoezelt het dates-dilemma alleen het echte probleem...", schreef ze, "Misschien past de realiteit van de hedendaagse industrie niet langer bij de eens zo opgeruimde stroom shows van stad naar stad."
Ze merkt op dat de afgelopen jaren, terwijl de Fashion Weeks over de hele wereld zijn gegroeid en gegroeid, er is een collectieve kreun geweest dat de hele kalender gewoon te lang is - iets wat we zeker kunnen bevestigen tot. En natuurlijk is de meest "extreem lange termijn" van New York, een feit dat de Italianen niet hebben gemist, toen het hoofd van hun Camera Nazionale della Moda Italiana Mario Boselli vertelde WWD"Misschien is de enige uitweg voor de Amerikanen om hun fashion week terug te brengen tot zeven dagen, want negen dagen is te lang."
Foley is het ermee eens: New York is te lang. En met shows verspreid over de stad is de logistiek ook niet al te leuk. Maar het punt is dat het bijna onmogelijk lijkt om een paar dagen op de New York Fashion Week te scheren. Volgens Foley's telling waren er vorig seizoen 322 shows - dat is een gemiddelde van 36,75 (!) shows per dag. "Toen ik voor het laatst keek, had de dag nog 24 uur", grapte Foley, "waarvan sommige bedoeld zijn om te slapen." Het is duidelijk dat het geen realistische optie is om 322 shows in zeven dagen te proppen.
Dus, zegt Foley, misschien moeten we minder shows doen. "We weten allemaal dat vanuit creatief oogpunt veel shows - misschien wel de helft van het schema in New York - geen reden van bestaan hebben", schrijft ze. "Dat gesprek heeft de neiging zich te concentreren op jongere types 'nog niet klaar om te laten zien'. Maar... er zijn net zoveel gevestigde bedrijven die zonder aanwijsbare reden komen opdagen, behalve de pers die ze krijgen."
Maar zelfs die oplossing levert zijn eigen problemen op: voornamelijk dat het verwijderen van de "niet-essentiële zaken" "waarschijnlijk onmogelijk" zou zijn, en dat, zelfs als we het zouden proberen, de enorme toestroom van daadwerkelijk getalenteerde Amerikaanse ontwerpers (denk aan: Jason Wu, Joseph Altuzarra, Alex Wang) en de vasthoudendheid van de klassieke Amerikaanse ontwerpers (Calvin Kelin, Ralph Lauren) zouden het schema nog steeds doen lijken druk.
Dus wat te doen?
Foley presenteert twee oplossingen waarvan ze denkt dat ze zouden kunnen werken: 1) Dat New York zich houdt aan een schema van 'opzettelijk gelijktijdige shows, maar liefst drie per uur, van bijvoorbeeld 9 uur 's ochtends tot 7 uur' s avonds. Retail- en redactieteams zouden moeten opsplitsen, punt uit. Er zouden politieke problemen ontstaan, maar dat is het leven. Het schema kan mogelijk met twee dagen worden verkort."
En 2) Dat "sommige merken, degenen die de wereld niet zullen rocken met mode, online laten zien en lookbook-foto's verspreiden." Ze merkt op dat het online verspreiden van foto's al gebeurt tijdens de pre-herfst- en resortseizoenen, en het lijkt gewoon te werken prima. Sommige merken, zoals Gucci en Burberry, hebben gespeeld met het livestreamen van hun modeshows, maar tot nu toe heeft niemand exclusief online getoond. In dit digitale tijdperk kan dat echter niet ver weg zijn. Het lijkt een soort van no-brainer.
Aangezien we een relatief klein redactieteam hebben (zoals veel websites ongetwijfeld ook hebben), zijn we meer voor de tweede optie. We weten echter niet hoe waarschijnlijk dat zal zijn. Er is iets aan de glitter en glamour van showen op NYFW waarvan we denken dat merken, ongeacht hun legitimiteit, niet willen opgeven.
Wat moet er volgens jou gebeuren?