Toen H&M het feest voor hun nieuwe door Lana del Rey geleide campagne aankondigde als een 'exclusief en privé-optreden', maakten ze geen grapje. Gehouden in The Wooly in het centrum van Manhattan, was het feest en de microset met vier nummers die erbij hoorden zo intiem, dat we ons een beetje ongemakkelijk voelden om onze opgerolde servetten op de bijzettafels te laten liggen. En na het korte optreden klonk het oordeel van het publiek luid en duidelijk...
Tot voor kort herkende de modewereld vrijwel slechts één vorm van vingernagels als trendy: netjes gevijld, kort en ronduit vierkant. Alle andere lengtes waren gereserveerd voor, in mijn gedachten, mythische, langer genagelde afvalligen zoals Flo-Jo en mijn moeder. Maar ik niet - nee, ik ging voorzichtig mee met de modeverpakking en knipte mijn nagels (of laten we eerlijk zijn, ze plukte) ijverig zodat de blanken nauwelijks voorbij de rand van mijn vingertoppen kwamen. Het leven, inclusief mijn nagels, was eenvoudig. Maar simpel is saai, toch? Dat verklaart waarom ik zo verliefd was op Lana Del Rey toen ik haar begin dit jaar voor het eerst zag. Het waren niet haar overrijpe lippen die me intrigeerden (hoewel het moeilijk is om niet te staren), het waren haar klauwachtige nagels: superlang, puntig, vrouwelijk, onpraktisch, geweldig - en binnenkort te beplakken over metrostations, billboards en winkelcentra in de herfst/winter van H&M campagnes. Maar LDR was niet de enige stijlbewuste celeb die deze trend volgde: als bij toverslag (of acryl), Rihanna, Beyonce en Lady Gaga begonnen allemaal te pronken met wat sommigen "stiletto-nagels" noemden. En ik had ze nodig te.