De nieuwste tentoonstelling van het Met Costume Institute heeft tot doel de emotie in de Amerikaanse mode opnieuw te centreren

Er bestaat al lang een trans-Atlantische kloof als het gaat om de mode-industrie: als Europa gaat over grootse ontwerpen gemaakt door artistieke genieën, Amerika's reputatie is die van bruikbaarheid en draagbaarheid - meer rechttoe rechtaan sportkleding dan emotionele haute couture.

Dat is natuurlijk niet gebaseerd op veel realiteit. De beste Amerikaanse ontwerpers kunnen een publiek net zo goed raken als Europeanen, eerst bewezen helemaal terug op de slag om Versailles in 1973 en ging vandaag verder op start- en landingsbanen van oa Thom Browne en Christopher John Rogers. Maar het is die hardnekkige mentaliteit over Amerikaanse mode die Andrew Bolton, conservator bij de Metropolitan Museum of Art's Kostuum Instituut, wil breken met zijn nieuwste tentoonstelling, "In America: A Lexicon of Fashion."

"Traditioneel is de Amerikaanse stijl gedefinieerd in relatie tot de principes van eenvoud, bruikbaarheid en functionaliteit, en is vaak de emotionele retoriek van Europese mode ontzegd", zei Bolton maandag tijdens de persvooruitblik van de tentoonstelling ochtend. "Om deze onbalans aan te pakken, presenteert 'Lexicon' een herzien vocabulaire van Amerikaanse mode op basis van zijn expressieve kwaliteiten. Deze nadruk op de emotionele relevantie van mode is deels geïnspireerd door het werk van een nieuwe generatie ontwerpers die sentiment belangrijker vinden dan praktisch." 

Het is zeker een ambitieuze onderneming. Hoe kan men zelfs maar beginnen te definiëren wat Amerikaans design is als het bijna onmogelijk is om zelfs maar te definiëren wat het betekent om een ​​Amerikaan te zijn? (Het is een onderwerp waar het Kostuuminstituut eerder mee heeft geworsteld, in 2010, voor "American Woman: het vormen van een nationale identiteit," gesponsord door de Gap.) In plaats van ertegen te vechten, omarmt Bolton heterogeniteit en centreert het concept van de tentoonstelling rond een citaat van Jesse Jackson: "Amerika is niet als een deken - één stuk ongebroken stof, dezelfde kleur, dezelfde textuur, dezelfde maat. Amerika is meer een quilt: veel lappen, veel stukken, veel kleuren, veel maten, allemaal geweven en bij elkaar gehouden door een rode draad."

Van daaruit een quilt uit 1856 van Adeline Harris Sears, bestaande uit witte zijden vierkanten ondertekend door Amerikaans publiek figuren uit de tijd van Sears (inclusief Abraham Lincoln), vormden een startpunt voor het organiseren van de verzameling. Elk van de 100 kledingstukken die in de show zijn opgenomen, is ingepakt in een eigen vierkant, naast thematisch vergelijkbare ontwerpen, en vormt een portret van Amerikaans design van de jaren 1940 tot heden.

Bolton groepeerde ontwerpen onder 12 verschillende emoties: Nostalgie, Erbij horen, Verrukking, Vreugde, Wonder, Affiniteit, Vertrouwen, Kracht, Verlangen, Zekerheid, Comfort en Bewustzijn. Binnen die subsets draagt ​​elk ontwerp een zendspoel gemaakt door Stephen Jones die een specifieker gevoel onder die paraplu oproept; een jurk van Christopher John Rogers is 'Exuberance', terwijl een trui met Amerikaanse vlag van Ralph Lauren 'Idealism' is.

"Samen vormen deze ontwerpen en hun emoties een beknopt woordenboek van Amerikaanse mode," zei Bolton. "Het is onze bedoeling om dit vocabulaire uit te breiden tot een uitgebreider woordenboek als bezoekers zich bezighouden met de kledingstukken en reageren met hun eigen emotionele connecties."

Het meest indrukwekkend is dat meer dan de helft van de tentoonstelling bestaat uit opkomende ontwerpers, van wie velen hun kleding voor het eerst in de Met laten zien. De timing van dit eerste deel van de New York Fashion Week is gekozen als aftrap voor een jaar lang feest van de Amerikaanse mode-industrie, en volgens Bolton zal het ook niet statisch blijven; stukken worden gedurende de looptijd van de tentoonstelling geruild voor andere in het Met-archief.

"Dit tijdsbestek heeft ons in staat gesteld om te experimenteren met een nieuwe methodologie die het concept mode weerspiegelt als een unieke kunstvorm, een kunstvorm die krachtig spreekt tot de tijdgeest," zei Bolton. "Dit draait om het idee van een levende tentoonstelling die in de loop van de cursus organisch zal evolueren van het jaar, met rotaties en toevoegingen om de vitaliteit en diversiteit van de Amerikaanse mode te weerspiegelen."

"In America: A Lexicon of Fashion" onderzoekt het heden om te proberen het verleden opnieuw te definiëren - wat zal zijn noodzakelijk, aangezien het meest ambitieuze aspect van de tentoonstelling het feit is dat het pas de eerste is van twee. "In America: An Anthology of Fashion", de tweede en grotere tentoonstelling, opent in mei 2022 (ja, met een tweede Met Gala) en zal worden opgevoerd in de Amerikaanse kamers, aangezien kledingstukken het Amerikaanse design van de 18e eeuw tot heden zullen benadrukken in een poging de opkomst van een herkenbare Amerikaanse stijl te definiëren.

(Dit maakt "In America: An Anthology of Fashion" ook de derde en laatste tentoonstelling in een reeks stijlkamershows, voorafgegaan door "Dangerous Liaisons: Fashion" uit 2004 and Furniture in the 18th Century" en "AngloMania: Tradition and Transgression in British Fashion" uit 2006, opgevoerd in de Franse en Britse stijlkamers, respectievelijk.)

Beide sluiten op 5 september 2022, waardoor "In America: A Lexicon of Fashion" de langstlopende tentoonstelling van het Costume Institute in de recente geschiedenis is. Het eerste deel is op zichzelf al interessant genoeg en dient als een soort inleiding op de Amerikaanse mode, maar het zal veel fascinerender zijn om te zien hoe het speelt tegen zijn tegenhanger. Is het Bolton gelukt om de emotie in de Amerikaanse mode te verdedigen? We zullen het weten in mei 2022.

Wil je als eerste het laatste nieuws uit de mode-industrie? Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.