PARIJS - Wat een emotionele achtbaan was Armani couture dinsdagavond. Alsof de platina-oogst van Cameron Diaz niet genoeg sensatie was, ontving Jessica Chastain nanoseconden voor de show een telefoontje met nieuws over haar Oscar-nominatie. Hoe zou een collectie ooit zo'n dubbel optreden kunnen waarmaken?
Nou, dat deed het. Want de collectie vond die subtiele balans tussen Giorgio's smaak voor alles wat glinstert, en de zoete dwaasheid van de kapsels - opmerkelijk rommelig haar met met Swarovski-kristal ingelegde kurkentrekkers die recht op het hoofd worden gedragen, een 'do fit voor Helena Bonham Voerman.
Het thema was metamorfose - zoals de mutatie van flora naar fauna, aqua naar vast. Oceanen van organza golfden en glinsterden als nachtelijke golven (wat precies het thema was van zijn laatste prêt-à-portercollectie), en contrasteerden met gladde blazers. Tops van gewaxt slangenleer wreven over de schouders met reptielenprints, allemaal in een gedurfd, groen palet. Glanzende korsetten waren gewikkeld in een stortvloed van zijde, maar dagkleding was gecontroleerd en potloodvormig. Het Tim Burton-gevoel werd versterkt door een enkellange rok met gigantische zak, gecombineerd met een eenvoudige mouwloze blouse.
Zoals altijd met Armani, leden van het publiek (of het team, zo heb ik gehoord), klapten verwoed bij het zien van bijzonder glanzende kledingstukken. En toen stond de man zelf - Giorgio - daar gewoon, verlicht door een schijnwerper in een volledig donkere kamer, en staarde kalm naar de menigte. Het deed me glimlachen, want het is een conventie geworden voor hedendaagse ontwerpers om nauwelijks hun hoofd uit de backstage-ruimte te steken. Bravo, Giorgio.