Erica Domesek, oprichter van DIY-site P.S. Ik heb dit gemaakt, werkt samen met mode- en lifestylemerken om regelmatig knutselsets te maken. (In het verleden heeft ze met iedereen samengewerkt, van Splendid tot Swarovski.) Maar elk jaar stelt ze zichzelf ook een doel om ten minste één groot 'teruggeven'-product te maken. “Goed doen door goed te doen”, zegt ze zelf.
Voor 2014 verbond Domesek zich met: Indego Afrika, een non-profitorganisatie die samenwerkt met door vrouwen gerunde ambachtelijke coöperaties in Rwanda om hen te helpen een winstgevende onderneming op te bouwen. De #PSxIndegoAfrica-verzameling patches in beperkte oplage — $ 45 voor een set van twee — is te koop op Shop.indegoafrica.org. (Bezoek de eigen url van Domesek en je zult tutorials vinden over het gebruik van de patches -- die met de hand zijn geborduurd in Rwanda -- om maak een ketting of een clutch verfraaien.) De winst die door de samenwerking wordt gegenereerd, zal helpen bij het financieren van trainingsprogramma's voor beroepsvaardigheden - zoals bedrijfsbeheer, technologie en Engelse geletterdheid - voor de ambachtelijke partners van Indego. Domesek, die eerder deze zomer zes coöperaties in Rwanda bezocht, gaf een lezing over ondernemerschap voor een klas ambachtslieden.
"Het ging niet alleen om de handgemaakte producten", zegt Domesek over waarom ze samenwerkte met Indego. "Het is het feit dat ze training krijgen in ondernemerschap - het onderwijs." Toen de Indego Africa voor het eerst begon te verzamelen gegevens over de coöperaties in 2008 gebruikten de meeste ambachtslieden hun inkomen om de basisbehoeften te dekken: voedsel, elektriciteit en huisvesting veiligheid. Nu verdienen veel van de ambachtslieden genoeg om het schoolvoedsel van hun kinderen te betalen, verbeteringen aan het huis aan te brengen, in vee te investeren en zelfs nieuwe bedrijven te starten.
P.S.- I Made Dit is geen modemerk in de traditionele zin, maar Indego werkt met genoeg. In het verleden heeft de non-profitorganisatie samengewerkt met Anthropologie aan lussjaals, J.Crew aan stoffen omslagarmbanden en Nicole Miller aan bedrukte shorts. En het is slechts een van de vele non-profitorganisaties die samenwerken met retailers van kleding en huishoudelijke artikelen om producten te maken die ondernemers in ontwikkelingslanden ondersteunen. Sinds 2005 werkt Kate Spade New York samen met Women for Women International aan accessoires die zijn gebreid door groepen in Bosnië en Herzegovina, Kosovo, Afghanistan en Rwanda. EDUN, opgericht door Bono en Ali Hewson in 2005 en ondersteund door LVMH sinds 2009, werkt al sinds het begin met ambachtslieden en momenteel produceert 85 procent van zijn collectie in Afrika bezuiden de Sahara. En West Elm heeft onlangs aangekondigd dat het samenwerkt met meer dan 20 ambachtelijke groepen in 15 landen, wat naar schatting een impact zal hebben op het leven van 4.500 arbeiders en 18.000 familieleden. (Het is vermeldenswaard dat dit spul niet de neiging heeft om slordig te zijn: over het algemeen is het een prachtig gemaakt product dat ook een luxe voordeel heeft. Het soort dingen dat consumenten zouden willen kopen, ongeacht de missie.)
Er zijn nog tientallen voorbeelden van merken die graag de talenten van ambachtslieden in ontwikkelingslanden willen aanboren. Maar er zijn waarschijnlijk nog meer bedrijven - veel zonder winstoogmerk - die graag de verbinding tussen de ambachtslieden en de labels willen zijn. Naast Indego Africa, opgericht in 2007, is er Women for Women International — opgericht in 1993 — en het Bootstrap Project, mede opgericht in 2011 door Maxine Bedat. Zady, de e-commercesite die Bedat in 2013 mede oprichtte, verkoopt vaak producten van ambachtslieden van Bootstrap Project. Veel van deze groepen verbinden ambachtslieden met merken, maar verkopen ook vaak producten op hun eigen sites. Een startup, Soko, is een soort Etsy voor ambachtslieden. Het bedrijf geeft makers de tools om hun goederen gemakkelijk te verkopen via Shopsoko.com. (De goederen worden verzonden vanuit Soko's kantoren in Nairobi, Kenia.)
Het meest robuuste mode-ambachtelijke partnerschap moet echter tussen Maiyet en Nest, een onafhankelijke non-profitorganisatie waar het luxemerk sinds de oprichting in 2010 mee samenwerkt. Nest identificeert ambachtelijke groepen met sterk leiderschap en het potentieel om op te schalen, en werkt vervolgens met hen samen om dat te doen.
"Het probeert hen echt de tools te geven om op eigen benen te staan, niet om [hen] voor onbepaalde tijd te ondersteunen", zegt Maiyet-medeoprichter Kristy Caylor, die ook de president en creatief directeur is.
Caylor werkt bijvoorbeeld samen met wevers in Varanasi, India – aan wie ze vier jaar geleden door Nest werd voorgesteld – om elk seizoen nieuwe zijde te maken, waarbij de uitdagingen met de productie worden aangepakt wanneer ze zich voordoen. Al vroeg ontdekte Caylor te veel inconsistenties met de stof. Nest en Maiyet stuurden een meesterwever om de situatie te beoordelen en bepaalden dat omdat de vrouwen... werkten vanuit hun huizen - die meestal niet klimaatgestuurd zijn - het materiaal werd vaak gewijzigd of beschadigd. Een groot deel van de groep – bestaande uit zowel hindoeïstische als moslimwevers – staat op het punt te gaan werken in een door David Adjaye ontworpen gebouw dat hen in staat zal stellen om op efficiënte wijze zijde te produceren die Maiyet kan gebruiken voor de waarde van een hele collectie bestellingen. Naast consistentie is het voor Caylor ook belangrijk dat de stoffen "fris en opwindend zijn na het seizoen". seizoen”, wat betekent dat deze ambachtslieden ertoe worden aangezet om op niet-traditionele manieren te denken, hetzij in termen van kleur of ontwerp. Jaar na jaar met dezelfde groep werken is even cruciaal. "We willen een duurzame sociale impact hebben, duurzame werkgelegenheid creëren", zegt Caylor.
Een van de nadelen van veel van deze projecten is dat ze niet van lange duur zijn. Hoewel een ambachtelijke groep het ene seizoen baat kan hebben bij een grote bestelling van een enkele retailer, worden ze het volgende seizoen vaak in de steek gelaten. Bedat, die een aantal jaren met ambachtslieden in Tadzjikistan heeft gewerkt, zegt dat net als Nest, de Bootstrap Het project is bedoeld om deze groepen te helpen bij het opbouwen van langdurige partnerschappen -- en meer dan één partnerschap tegelijk tijd. "We werken samen met lokale microfinancierings- of vrouwenorganisaties, zodat deze vrouwen de training krijgen om een markt voor hun product te ontwikkelen [buiten één bestelling]", zegt ze. “We willen bijdragen aan het creëren van duurzame banen.” De winst van Bootstrap gaat naar onderwijs dat zich richt op zaken als basisbudgettering en de prijsstelling van producten. (Veel van deze vrouwen onderschatten hun werk.) West Elm, dat in het verleden eenmalige projecten heeft gedaan met groepen zoals Wola in Zuid-Afrika Nani Crafts, heeft toegezegd dat het drie tot vijf jaar verbintenissen zal aangaan met elk van de 20 ambachtelijke groepen waarmee het momenteel samenwerken.
En daarom is onderwijs zo'n belangrijk onderdeel van Indego Africa, dat veel eenmalige samenwerkingen aangaat. Hoewel bestellingen inkomsten op korte termijn bieden, is de groep zich ervan bewust dat het geen antwoord op de lange termijn is. "Het is absoluut een van onze grootste uitdagingen - het is moeilijk om nee te zeggen tegen een grote bestelling", zegt Deirdre King, creatief directeur van de non-profitorganisatie. "Maar door onderwijs kunnen ze op de juiste manier groeien." Indego werkt met ambachtelijke groepen in het diversifiëren van hun klantenlijsten, en het herlanceert dit najaar zijn opleidingsprogramma om zelfs meer lessen.
Zeker, deze merk-ambachtelijke partnerschappen zijn goed voor beide partijen: nieuwe bedrijven bloeien op in ontwikkelingslanden en merken profiteren van het halo-effect dat dat met zich meebrengt. Maar de echte winnaar is misschien wel de consument. "Het gaat echt om het vertellen van verhalen", zegt Domesek. "Het geeft betekenis - of het nu een ketting of een jurk is - aan een al mooi object."
Lead foto: PS Ik heb dit gemaakt