Als ik op een show zit, vooral na 30 dagen achter elkaar modeshows, word ik zo afgeleid door een bepaalde persoon dat ik vergeet naar de kleding te kijken.
Gisteren, bij het debuut van Richard Nicoll in Cerruti, was de zaal amper gevuld. Niet omdat de industrie niet geïnteresseerd is in wat hij met het Italiaanse huis doet, maar omdat de show was dus uit de weg en het arme ding werd ingeklemd tussen Hermes en Miu Miu op de laatste dag van de mode maand.
Hoe dan ook, Hamish Bowles en Sarah Mower stonden aan de andere kant van het gangpad. Hamish heeft hetzelfde notitieboekje als ik - uit een kleine winkel in Caïro - en elke keer dat Sarah Mower haar voorhoofd fronsde of in haar notitieboekje krabbelde, schudde ik mijn hoofd om het beter te kunnen bekijken. Wat zag ze? Wat dacht ze? Was ze daar haar recensie op haar Blackberry aan het schrijven?
Voor zover ik kon zien, waren de kleren indrukwekkend. Ik weet weinig over Cerruti, behalve dat Narciso Rodriguez voor het merk ontwierp en meneer Cerruti leeft nog. Ik ben dol op de gelijknamige collectie van Richard Nicoll en denk dat hij het potentieel heeft om een oude naam weer relevant te maken. De collectie van gisteren was volwassen en zag er duur uit, maar nog steeds creatief, een combinatie waar het label blij mee zal zijn.