Hoe ik winkel: Bria Vinaite

We kopen allemaal kleding, maar geen twee mensen winkelen hetzelfde. Het kan een sociale ervaring zijn, en een zeer persoonlijke; soms kan het impulsief en onderhoudend zijn, dan weer doelgericht, een karwei. Waar Winkel jij? Wanneer winkel je? Hoe bepaal je wat je nodig hebt, hoeveel je uitgeeft en wat "jij" is? Dit zijn enkele van de vragen die we stellen aan prominenten in onze rubriek "Hoe ik winkel."

Vaker wel dan niet, kan internet aanvoelen als een donkere put van wanhoop, met de perfect gefilterde, vaak gesponsorde outfitposts die elke dag sociale media overspoelen en je alleen maar dieper in de spiraal. Gelukkig voor de mensheid gedragen bepaalde mensen zich online als digitale zonnestralen en delen ze gezonde memes, openhartige dansvideo's, millennial-vriendelijke inspirerende citaten en funky looks van de dag, wat zorgt voor een must-follow - en een toegankelijke vriend voor mensen in nood van een glimlach.

Actrice Bria Vinaite is een van die mensen. Hoewel je haar misschien herkent van haar doorbraakrol in Sean Bakers magische film 'The Florida Project' uit 2017, is de kans groot dat je haar bent tegengekomen op Instagram, waar haar account @chronicflowers - ja, dat is een wietreferentie - heeft meer dan 113.000 volgers. De vrolijke 25-jarige, gevestigd in Brooklyn, beschrijft spontaan haar dagelijkse avonturen met vrienden, waarvan de meeste te maken hebben met gewaagde kleding- en accessoireskeuzes.

Met haar kleurrijke tatoeages en even helder haar - dat ook bijna elke schakering van de regenboog is geverfd als haar vrolijke, zelfverzekerde benadering van het aankleden, was het onvermijdelijk dat ze de industrie zou pakken aandacht. Ze woonde dit jaar de CFDA Awards bij als: Sies Marjan de date van ontwerper Sander Lak (hij won de Swarovski Award voor opkomend talent); speelde in een Gat campagne samen met SZA, Awkwafina en Metro Boomin; werd uitgenodigd om op de eerste rij te zitten bij een Gucci-show in Milaan en is een heel populaire gast op modefeesten. De laatste heeft veel geluk, want ze is net zo leuk IRL als ze online is, en garandeert dat ze overal waar ze verschijnt geen benauwd snooze-festijn zal zijn.

Voorafgaand aan de modemaand, waar Vinaite zeker een paar keer zal verschijnen, nodigde ze ons uit op haar favoriete pier aan de westkant van Manhattan om rond te hangen, te praten over winkelen en wat foto's te maken. Helaas werden er geen blunts gepasseerd (de volgende keer!), maar we lieten haar met een gevoel van leven achter, want ze is echt een verademing.

"Als kind hield ik absoluut van mode, maar pas toen ik een tiener was, voelde ik me op mijn gemak bij het kleden zoals ik me wilde kleden. Sommige dingen die ik wilde dragen waren een beetje gek, dus ik moest een bepaalde leeftijd bereiken waarop het gepast was voordat ik kon beginnen met het verkennen van alle soorten dingen die ik wilde dragen.

Ik winkelde vrijwel overal, maar consignatiewinkels waren altijd mijn ding. Opgroeien in New York, dat is iets heel moois dat we hebben. Ik denk dat de eerste waar ik echt veel naar toe ging Tokio 7 was, en gewoon door designerstukken kunnen kijken en zo'n gekke jurk vinden. Zelfs Beacon's Closet met weinig wisselgeld, dat alles. Ik zou sparen voor portemonnees en schoenen, en niet zoveel uitgeven aan mijn kleding. Dat veranderde ook naarmate ik ouder werd.

Toen ik jonger was, heb ik geruïneerd dus veel kleding - zoveel jurken die ze korter probeerden te maken, maar ze te kort maakten. Ik had al zo lang een naaimachine en maakte dingen altijd strakker of korter. Ik hield echt van meer nauwsluitende kleding, maar nu ben ik meer over los en comfortabel. [Destijds] Ik zou het niet erg vinden om stukken een paar maten groter te kopen, omdat ik wist dat ik ze altijd aan mijn lichaam kon aanpassen.

Toen ik opgroeide, denk ik dat individualiteit belangrijker werd toen ik me begon te kleden. Het ergste is dat je ergens opduikt en iemand dezelfde verdomde outfit draagt. En dat is me al twee keer in mijn leven overkomen! Ik wil gewoon dat dit nooit meer een situatie is.

Voor mijn 18e verjaardag heb ik gespaard en kocht ik mijn eerste Louis Vuitton-tas, en ik was dus opgewonden. Het was zo'n moment. Dat was mijn eerste grote aankoop. En toen, qua schoenen, was het een paar Louis Vuittons die ik uiteindelijk nooit droeg, omdat ik… waanvoorstellingen, en ik kocht een paar gekke stiletto's die het gevoel hadden dat ze mijn enkels zouden breken elke keer dat ik doe ze aan. Ik kocht ze letterlijk en droeg ze drie keer, en toen verkocht ik ze. [Met kleding], je hebt er meer, dus het is niet iets waar ik heel erg over nadenk, maar als je het geld investeert om een ​​dure tas of een dure schoen te kopen, zal ik er voor maanden voordat ik het koop. De manier waarop ik het aanpak is, ik probeer te berekenen hoeveel het me zou kosten om het elke keer X keer te dragen - dan is het als, 'Is het het waard? Zou ik dat betalen?'

Ik ben dol op armbanden en oorbellen. Ik geniet er echt van om leuke dingen te combineren met serieuzere dingen. Ik draag altijd kleine kersenoorbellen, of ik doe een heel schattig armbandje om [een blik] niet zo serieus te maken. De meeste van mijn leuke sieraden zijn van ASOS. De enige mooie sieraden die ik echt heb, is Tiffany. Het is zo'n iconisch merk en ik voel me zo stijlvol en zo goed elke keer als ik het aantrek.

Ik heb al heel lang niet goed gewinkeld. Ik denk dat toen ik jonger was, ik problemen had met winkelen, en ik spaar voor een huis, dus elke keer als ik iets wil kopen, denk ik: 'Wil ik een huis, of wil ik een portemonnee?' Ik denk dat ik daarom iets heel, heel graag moet willen om het te kunnen kopen. Het laatste dat ik voor mezelf kocht, was een super-impulsieve aankoop, en ik heb er geen meer gedaan sinds ik waarschijnlijk 20 of 21 was. Ik was de tijd aan het doden met wachten op mijn vriend, en ik liep Prada binnen en zag... de verdomde neon vlam schoenen. Mijn hersenen stonden uit en ik kocht ze. Ik liep naar buiten en ik dacht: 'Waarom deed ik dat?!' Ze nemen geen retouren aan, dus ik zat aan hen vast. Dus ik bedoel, ik was er blij mee, maar ik wil ze niet dragen tot het een speciale gelegenheid is.

Ik kan heel moeilijk dingen kwijt. Ik heb dat misschien twee maanden geleden gedaan. Ik heb een heleboel spullen weggedaan, maar ik heb de laatste tijd veel kleren gekregen en het stapelt zich op. Ik wil niets weggooien, want dan denk ik: 'Wie weet? Misschien draag ik ooit dit overhemd.' En ik heb tijden gehad dat ik dingen heb weggegeven of wat dan ook, en dan twee maanden later denk ik aan een shirt dat in die stapel lag. Dat soort dingen houdt me vast aan alles.

De laatste paar evenementen waar ik naar toe ging, heb ik mezelf gestyled, wat leuk was, omdat ik wilde zien of ik mezelf bij elkaar kon krijgen. Ik werk graag met stylisten, maar ik heb ook het gevoel dat het heel moeilijk is om iemands persoonlijke stijl helemaal goed te krijgen als ik hem of haar niet volledig ken. Ik heb het gevoel dat ik genoeg vrienden in de branche heb gemaakt - Sandy Liang, Adam Selman - die me dingen hebben laten lenen. Ik ben erg enthousiast dat ik mensen mag ontmoeten die me echt inspireren en mijn gevoel voor mode een beetje verder pushen en ervoor zorgen dat ik me echt goed voel in hun kleding. Ik hou ervan als je een outfit aantrekt en je voelt je de beste, meest zelfverzekerde versie van jezelf, en je kunt gewoon alles onder ogen zien en je er echt goed bij voelen.

Ik heb het gevoel dat sommige van de meest riskante outfits die ik heb gedragen, uiteindelijk het best werden ontvangen, en dat is altijd interessant voor mij. Ik ging vorig jaar een prijs in ontvangst nemen bij de Toronto Film Critic Awards, en ik heb gewerkt een volledige Discount Universe-look. De hele outfit was doorzichtig met al die strass-steentjes, toen droeg ik er een gekke jas over die ook van DU was. In het begin was ik een beetje nerveus, want ik had zoiets van: 'Weet je, dit is een award-ding. Moet ik zoiets geks dragen?' Maar iedereen kwam naar me toe en was zo enthousiast over mijn outfit — om het punt waarop Sean Baker me letterlijk de volgende dag belde en zei: 'Ik kreeg e-mails dat je outfit zo was' verbazingwekkend. Iedereen was er zo blij mee.' Ik herinner me dat ik gewoon nerveus was om het te dragen, en dat gaf me het gevoel dat Ik zou kunnen dragen wat ik voel en die grenzen verleggen, en toch mensen laten begrijpen wat ik probeer doen.

Mijn hele ding met de 'actrice'-dingen waar ik echt last van heb, is hoeveel mensen altijd zeggen dat ik me moet 'kleden als een actrice'. Ik heb zoiets van, 'Wat de fuck doet? Dat gemeen? Hoe kleedt een actrice zich? Ik ben een actrice. Wat zeg je, wat bedoel je?' Ik denk dat ik daardoor altijd zo wil zijn van: 'Nee. Ik draag wat ik wil.' Ik niet het gevoel hebben dat elk soort baan of persoon in een bepaalde categorie moet worden gegooid om zich de hele tijd op een bepaalde manier te kleden tijd. Dat is niet oké. Ik denk dat het leuk is om met mode te ontdekken, en ik denk dat, als ik de dingen kan dragen waarvan ik altijd heb gedroomd, waarom niet? Waarom er geen plezier mee hebben, en waarom geen risico's nemen? Ik ben 25 jaar oud. Dit is de tijd dat ik dat zou moeten doen, weet je? Ik probeer gewoon mijn beste modeleven te leiden."

Alle foto's door Whitney Bauck voor Fashionista; Bria's haar en make-up door Glamsquad

Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.

Blijf op de hoogte van de laatste trends, nieuws en mensen die de mode-industrie vormgeven. Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.