Saoirse Ronan en Timothée Chalamet 'ruilen' kostuums uit de burgeroorlog in 'Little Women'

Waarschuwing: spoilers hieronder voor degenen die de klassieke roman nog niet hebben bestudeerd, en er ook maar een hebben gezien de vele verfilmingen of keek naar de aflevering "Friends" waarin: Joey leest het boek.

Voor haar bewerking op groot scherm van "Little Women", schrijver-regisseur Greta Gerwig bleef trouw aan het originele bronmateriaal van auteur Louisa May Alcott om een ​​slimme, grappige, ontroerende en verfrissend eigentijdse visie op de klassieker uit de jaren 1860 te leveren.

Evenzo zijn de kostuums uit de burgeroorlog van Jacqueline Durran geef ook een subtiele update aan het aloude, blijvend herkenbare en uiteindelijk feministische verhaal van de familie March: Eigenzinnige schrijver Jo (Saoirse Ronan); traditionele Meg (Emma Watson), die stiekem actrice wil worden; stille pianiste Beth (Eliza Scanlan); en ambitieuze baby van de familie Amy (

Florence Pugh). Ze navigeren door de vreugde en strijd van het dagelijks leven in deftige armoede, bepalen hun toekomst in een wereld waar vrouwen beperkte carrière- en economische opties hebben en, natuurlijk, liefde vinden en verliezen. Wat dat laatste betreft, ga naar rijke, lieve buurvrouw Laurie (Timothee Chalamet), die begrijpelijkerwijs verliefd is op de hele familie March.

"Het had echt een moderne twist", zegt de... Oscar-winnende kostuumontwerper - omdat de kenmerkende Victoriaanse esthetiek van de zussen March en Laurie ook een conventie-bucking-kwaliteit uitdrukken die in elke eeuw herkenbaar is: de vrije geest.

"Laurie, omdat hij een natuurlijke bohemien is en de anderen, omdat ze zo worden opgevoed", legt Durran uit. "Het ging er gewoon om een ​​andere manier te vinden om naar het Victoriaanse leven te kijken op een manier die we normaal niet zien." 

Het vertellen van verhalen door middel van kostuum ondersteunt prachtig de veelgeprezen richting en de overvloed aan acteertalenten, waaronder hoofdrolspeler Ronan, die haar tweede Oscar-nominatie verdiende voor Gerwig's ook geprezen "Lieveheersbeestje." "[Gerwig heeft] zo'n frisse en nieuwe, opwindende manier om naar het materiaal te kijken en films over vrouwen op een levendige manier te maken", zegt Durran over haar samenwerking met de schrijver-regisseur. "Ik wilde echt dat het daar deel van uitmaakte en ik ben zo blij dat ik eraan heb gewerkt."

Hieronder neemt ze ons mee door elk van de geliefde personages en hun kostuumhoogtepunten.

Jo (Saoirse Ronan)

Restless Jo (afkorting van Josephine en gebaseerd op de auteur van de roman Alcott) komt in opstand tegen conventies in wat zou kunnen worden beschouwd als een op herenkleding geïnspireerde garderobe. "Ze wilde gaan vechten in de burgeroorlog. Ze wilde een jongen zijn. Ze wilde de voordelen die een jongen zijn je in het leven bracht", legt Durran uit over het "sterke thema" van vesten, blazers, overhemden met knopen en halsdoeken - en geen korsetten - die de tienerjaren van Jo tot jong overspannen volwassenheid.

Maar kijk goed, want "ze ruilt kleding met Laurie", legt Durran uit, over het metaforisch illustreren van de connectie tussen de twee tiener-soulmates. "We maakten dubbele kostuums die ze parallel konden dragen, alsof ze elkaars kleding droegen." Bepaalde stukken werden gerepliceerd om bij elkaar te passen acteur, zoals romantische witte Victoriaanse overhemden met pofmouwen en een jongenswerkjack in eerdere reeksen dat waarschijnlijk "rondslingerde" in maart huishouden. Een geel en rood paisley-vest (hierboven) blijkt bijzonder zinvol, aangezien Laurie het op een vroeg moment in de tijdlijn draagt ​​en Jo het aantrekt wanneer ze zijn oprechte voorstel afwijst.

Elke zuster draagt ​​een kleurenpalet dat verwijst naar een rol in de roman wanneer hun moeder elk een ander gekleurd boek geeft voor Kerstmis. Jo's rode halssjaals verbeelden de hare, in coördinatie met indigoblauw. "De combinatie sluit aan bij het idee van werkkleding en herenkleding", zegt Durran. De film begint met een volwassen Jo in New York die een verhaal aan een redacteur pitcht - zo lijkt het - in een meer 'echte en volwassen' versie van haar esthetiek.

Nadat ze haar werk met succes had verkocht - zij het terwijl ze werd betaald, niet-parity — Jo rent opgewonden door de straten van Manhattan terwijl haar geruite Victoriaanse rok omhoog vliegt om een ​​meer geëmancipeerde broekversie van vrouwelijke bloeiers uit de periode te onthullen. Durran nam "creatieve licentie" in het opnieuw bedenken van een authentiek patroon van dunne katoenen onderkleding, maar dan in Jo's kenmerkende blauw en rood, in plaats van traditioneel wit. De look zet haar door herenkleding beïnvloede thema subversief voort zonder dat Jo daadwerkelijk een broek draagt ​​- ook omdat "broeken in de jaren 1860 behoorlijk lelijk waren", aldus Durran.

Amy (Florence Pugh)

De begaafde schilder Amy toont haar creativiteit en affiniteit voor de fijnere dingen in het leven door haar gevoel voor stijl, ondanks de beperkte middelen van de familie March. "Ze wilde altijd zo mooi en chic en modieus mogelijk zijn", zegt Durran over haar ambitieuze kleding, zelfs in haar pre-tienerjaren. De kostuumontwerper wijst op de geruite fit-and-flare-kostuumjurk (onderstuk) gedragen tijdens de vroege kerstbijeenkomst, de 'meest Victoriaanse' look van haar zussen.

"De print, de ruit en de stijl komen rechtstreeks van de modepagina's van La Mode Illustrée, een boek dat ik veel heb gebruikt om de huidige mode voor de meisjes te vinden", legt Durran uit. Amy is ook de enige zus van March die consequent het juiste korset draagt, vooral opmerkelijk als ze de uitverkorene is om de rijke tante March te vergezellen (Meryl Streep) naar Parijs om haar vrouwelijke schilderkunsten te verfijnen - en een echtgenoot te vinden om de familiefondsen aan te vullen.

"Als ze eenmaal geld heeft in Europa - of als ze het geld van tante March heeft - heeft ze gewoon zoveel kostuums als ze kan", zegt Durran, die Amy's elegante pastel voortzette. blauw palet in grootse, luxueuze jurken op het hoogtepunt van de Parijse mode, met uitgebreide tabs in de taille, de fijnste zijde en delicate seersucker leidingen.

Meg (Emma Watson)

Voor de oudste Meg, die verlangt naar het traditionele leven met getrouwde kinderen, Durran keek naar retro-romantische neogotiek, middeleeuws-referentiële prerafaëlieten en textielontwerpen van Brit William Morris ter inspiratie. Het palet van de oudste maart bestond grotendeels uit rijk groen en lavendel.

Maar voor een chique debutantenbal in high-society Boston, is de Concord, Massachusetts-passende jurk die Meg heeft meegebracht niet helemaal in orde. Dus leent ze de sprookjesachtige roze jurk van een andere deelnemer met overvloedige ruches en kanten bies (hierboven). Ze wordt in wezen een andere persoon voor de avond (en Laurie beschuldigt haar ervan dat te doen) - mensen blijven haar ook Daisy noemen.

Om de Boston-bal te illustreren als "de beste en chicste look in Amerika", ontwierp Durran een composiet van pastel jurken voor alle debs terwijl ze Watson aan het screenen was - die ze kleedde in een ook specifieke gele, op de 18e eeuw geïnspireerde baljurk in "Schoonheid en het beest" — in verschillende tinten roze. "Het past totaal niet bij al het andere in haar garderobe, maar het is haar ambitieuze jurk voor Boston", zegt Durran. "Die jurken zijn zo'n beetje de mode van de jaren 1860, maar niet" te extreme mode, en zo mooi als we het konden maken."

Beth (Eliza Scanlen)

'Ze is een huismus', zegt Durran over de op een na jongste Beth, die de zussen - en vriendelijke buurman, meneer Laurence - beschouwen als het comfort van het gezin en, zoals Amy zegt, 'de beste van ons allemaal'.

"Ze is gewoon neutraal. Ze wil niet modieus zijn. Ze wordt niet bijzonder groot. Ze blijft meestal vrij kinderlijk. Ze heeft eenvoudige huisjurken die niet echt voor iedereen [buiten het huis] zijn ontworpen om te zien", vervolgt de kostuumontwerper, die Beth kleedde in zachte en rustgevende roze en bruine tinten.

Hoewel, voor Meg's bruiloft met Laurie's hete leraar John Brooke (James Norton), Beth, samen met haar zussen, geniet van de mogelijkheid om verheven versies van hun dagelijkse looks te dragen. (Het is ook niet de eerste keer dat we Scanlen en Pugh in statement bloem kronen, maar gelukkig in veel minder angstaanjagende omstandigheden.) Durran wijst erop dat dit de eerste keer is dat de meisjes allemaal uitgeven, of tante March vragen om, zijde jurken voor de speciale gelegenheid - totdat Amy natuurlijk naar Parijs gaat.

De ingetogen garderobe van Beth speelt ook een subliminale rol bij het uitbeelden van de familieband. Als Jo een zieke Beth meeneemt naar het strand, draagt ​​de jongere March de eerder gedragen kleding van haar oudere zus. Na het overlijden van Beth draagt ​​Jo Beths longline-jack om haar oprechte brief te schrijven aan Laurie, die met Amy terugkomt uit Parijs. "Ik had echt dat [de personages] de hele tijd dingen met elkaar deelden, wat best ingewikkeld was, omdat alles op de verkeerde plaats zou belanden", zegt Durran. 'Maar ik had echt het gevoel dat Jo het dragen van Beths jasje iets zou zijn dat ze zou doen om Beth dicht bij haar te houden.'

Laurie (Timothee Chalamet)

Ja, Laurie en Jo delen hun garderobe, maar laten we niet vergeten dat hij van een andere klasse is dan de Marches. "Ik probeerde hem als kind gewoon aan te kleden, een echte Victoriaanse jongen, maar met geld", zegt Durran, die zijn jeugdige stukken verhief met deftige linnen stoffen en hoofse witte overhemden en stropdassen. "Hij leefde gewoon in een andere economische band." 

Durran geeft ook toe dat ze een beetje "vals speelde" met de mode-tijdlijn voor boho Laurie. "Meer zoals de jaren 1840 en zijn kleding voor volwassenen was eind 1880. Door de eerdere [stijl] zag hij er jonger en kinderlijker uit. Dan zou de latere periode hem geavanceerder maken,' zegt ze, over het verfijnen van zijn bloei toen, tijdens zijn korte... party-bro dilettant fase, legt hij opnieuw contact met Amy in Parijs.

"Timothee Chalamet draagt ​​zo mooi kleding. Hij is eigenlijk uitzonderlijk in hoe mooi hij dingen draagt", zegt Durran. Ze merkt vooral de "extra stroken" witte Victoriaanse blouse op met overdreven manchetten en een halsuitsnijding die hij draagt ​​om te crashen de meiden van maart — schattig gekleed in herenbroeken met hoge taille, bretels en bolhoeden — Pickwick Club-bijeenkomst in de vliering.

"Hij is gewoon een droogrek. Hij kan alles dragen," ze zegt.

Marmee (Laura Dern)

"Marmee was een vrijdenker en zelf radicaal", zegt Durran over de matriarch van de arme March-familie, die haar dochters altruïsme en onbaatzuchtigheid bijbrengt. Ze vraagt ​​hen zelfs om hun langverwachte kerstontbijt te doneren aan een nog armere familie in nood en geeft een warme sjaal, letterlijk van haar nek, aan een behoeftige oorlogsveteraan.

"Ze leek een beetje op een Victoriaanse hippie", vervolgt Durran, die op een thema van paisley voor Marmee belandde, maar een specifiek thema. De print hielp ondersteunen Laura Dern's visie op haar karakter, die openlijk haar stille ontevredenheid en langdurige woede over haar leven niet helemaal zoals gepland toegeeft, maar de wereld nog steeds met gratie en welwillendheid behandelt. "De oosterse connotatie van het paisley werkte echt voor Laura en haar interpretatie van het personage. Het was iets dat haar echt raakte. Het heeft de geest van Marmee - de Marmee die Laura wilde vinden."

Gerelateerde artikelen:
Zie wat Laura Dern, Emma Watson en meer droegen bij de première van 'Little Women'
Hoe de kostuumontwerper 'Beauty and the Beast' met Emma Watson samenwerkte om een ​​'moderne, geëmancipeerde' belle tot leven te brengen
De kostuumontwerper van 'Ladybird' keek naar 'Dawson's Creek', Kirsten Dunst uit de jaren 90 en Chloë Sevigny voor inspiratie

Tante March (Meryl Streep)

"Ze was 100% Victoriaans en haar kleren waren de meest accurate van iedereen", legt Durran uit over de echte, rijke en intimiderend scherpe tante March. "Ze had de motorkap, de bloemen, de versiering en authentieke sieraden van Fred Leighton. Ze had alles wat we konden doen om haar zo Victoriaans mogelijk te maken."

Haar periode-authentiek en zeer Queen Victoria zwart gevulde kledingkast diende een doel in het distilleren van haar karakter in regalia van tante March. Maar het helpt ook om te wijzen op het potentieel van elk van de maart-meisjes, vooral gemarkeerd in de scène waarin Jo de oudere March irriteert, nogmaals, wanneer ze verondersteld wordt voor te lezen tijdens haar dutje tante.

"Dus je krijgt een contrast tussen de gevestigde en de conformerende wereld [van tante March] en de meisjes die rebellen zijn", zegt Durran.

'Little Women' draait vanaf woensdag 12 december in de bioscoop. 25.

Top foto tegoed: Wilson Webb/met dank aan Columbia Pictures

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.