"Krijgen ze J.Lo?" vroeg het meisje naast me.
"God, ik hoop van niet. Ik denk dat ze schreeuwen 'Let's Go!'"
We zijn in la Halle Freyssinet, een congresachtig centrum aan de rand van Parijs voor de Valentino-show. En hoewel iedereen zit (het is een kleine show, de eerste waar ik ben geweest zonder te staan), zijn de lichten gedimd en de show zou bijna een uur geleden beginnen, maar er gebeurt niets.
'Madonna kan maar beter door die deur lopen,' mompel ik.
'Ik bedoel, wie zou het kunnen zijn?' vraagt iemand, totdat een poef met felrood haar door de beveiliging flitst en de fotografen Grace Coddington beginnen uit te boeien. Het publiek juicht bij hun boegeroep, fluit hun steun, de films van Kenneth Anger spelen op de witte muren en binnen enkele seconden bestormen kant en ruches de landingsbaan.
Het lijkt erop dat Pier Paolo Piccioli en Maria Grazia Chiuri het succes van Chloé Sevigny's Golden Globes kleedde zich aan en liep ermee. Er zijn jurken met ruches, rokken, tops en leren jurken, meestal gecombineerd met kant en hakken met studs. De show wordt afgesloten met twee prachtige jurken - een in Valentino-rood met nude-ruches en een gelaagde schede met geborduurde kralen die eruitziet als het meest decadente gebak.
Ik heb Kate beloofd dat als/wanneer ik de Oscars crash, ik zal dragen Giles, maar ik zou van gedachten kunnen veranderen voor Jac's sluitend kijk.