Als meneer Lagerfeld en meneer Cavalli ons iets hebben geleerd, is het dat wel ongefilterde eerlijkheid is het beste, meest hilarische beleid. En over ongefilterde ontwerpers gesproken, we hebben niets meer van Donatella Versace gehoord sinds de Versace x H&M mediablitz van afgelopen november. Maar met de recente terug naar couture en de plotselinge interesse gewekt door mogelijke IPO-geruchten, we beginnen weer meer van mevrouw Versace te horen (wat, yay!).
Tim Blanks modereerde gisteren een levendig interview met de ontwerper aan de Oxford University Union, waarin: opende ze over haar ontwerpproces, persoonlijke leven, hoe ze de koningin zou willen kleden, en die tijd Elizabeth Taylor enkele juwelen gestolen. Wij waren er niet maar Vogue UK was. Lees verder voor de hoogtepunten.
Over waarom ze het gebruik van klassieke Versace-iconografie in haar collecties na de dood van Gianni in 1997 vermeed:
"Na de vreselijke dood van mijn broer was alle iconografie als een heiligdom, zo speciaal, het voelde onaantastbaar... Maar je moet ook niet vergeten dat het eind jaren negentig was. Sindsdien zijn we allemaal afgestapt van de bling waar we beroemd om waren - het was te sexy, niet in lijn met de algemene stemming - maar nu, zeker in 2012, is het terug; mensen hebben weer plezier in mode, dus ik moest de moed vinden om met een nieuw perspectief naar het verleden te kijken."
Hoe de publieke druk om te presteren voor Versace haar persoonlijke stijl beïnvloedde:
"Ik denk dat mensen door mijn eigen uiterlijk denken dat ik stoer ben, maar als ze me leren kennen, ben ik heel anders. Het is als een harnas dat me de eerste jaren na Gianni's dood van pas kwam. Het was moeilijk om die pijn in het openbaar te beleven - en om met hem vergeleken te worden toen hij het genie was en ik alleen maar de accessoire. Het was moeilijk om mensen constant te horen zeggen 'zal ze het halen?' Ik wil niet klinken als een martelaar - alleen om duidelijk te maken dat ik mijn persoonlijke imago heb gebruikt om al deze emoties te verbergen."
Over de veelzijdige stijl van koningin Elizabeth:
"Ik zou de koningin willen aankleden - ze kan alles aan. Ik zou haar in het zwart doen - ze draagt nooit zwart - en misschien een beetje leer toevoegen. Een beetje rock-'n-roll."
Ze wil haar eigen realityshow, maar denkt dat niemand zou kijken (alsjeblieft, iemand, laat dit gebeuren!):
"Ik weet zeker dat mensen geen tijd hebben om iets over mij te kijken, maar ik zou graag een show doen - iets met mijn vriend Rupert Everett, zou het niet geweldig zijn!"
Ze kijkt op naar (veel nieuwere ontwerper) Christopher Kane, die in het publiek zat:
"De beste modeontwerper in Engeland - ik leer zoveel van hem, ik hoop dat hij een beetje van mij leert."
Elizabeth Taylor stal ooit haar sieraden, maar het was NBD.
"Mijn broer verzamelde vintage sieraden en ik droeg een ring die hij me had gegeven - Elizabeth zei in deze buitengewone hese stem: 'Lieveling, ik hou van je ring, mag ik hem proberen?' En ze gaf het niet rug! Ze deed hem om en ademde, 'oh schat, dankjewel, dat had je niet hoeven doen!' Maar dat had ik niet!"
Investeren in kleding vindt ze een slecht idee:
"Sommigen zeggen dat de economie betekent dat je mensen moet overtuigen om in kleding te investeren - om minder dingen te kopen, maar duurdere dingen. Ik ben het daar niet mee eens - investeer in sieraden, of een huis, misschien, maar niet in mode. Ontwerpers moeten ervoor zorgen dat hun merk in de echte wereld blijft - zoals we hopelijk hebben gedaan met Versus - maar dan moet je hard werken om ervoor te zorgen dat de creativiteit overleeft. In moeilijke tijden moet je nog steeds extreem zijn. Mode moet altijd gaan over veranderen en vooruitgaan, om mensen te laten dromen."