ik heb nog nooit een gezien Oscar de la Renta show die ik niet leuk vond -- en de Pre-herfst 2014 collectie was geen uitzondering. Dit is wat het bijzonder gedenkwaardig maakte.
Een intieme receptie. Ik ben in het verleden naar de herfst-, lente- en resortshows van de la Renta geweest, maar dit was mijn eerste keer in een pre-fall-preview - en wat de shows zelf betreft, dit moest mijn favoriet zijn. We waren maar met een stuk of 15 en de la Renta zelf zat op de eerste rij en keek vriendelijk toe hoe de modellen in zijn creaties naar buiten kwamen, niet begeleid door muziek, in kleine groepjes van vier tot zes. Elk model maakte een korte bocht naar beneden over een verkorte landingsbaan en keerde terug naar voren, waarbij ze zichzelf in een elegant tableau schikte met de andere modellen voordat ze de vloer opruimde. Het voelde niet als een moderne modeshow: het leek eerder alsof ik in de tijd was gereisd naar een hovelingensalon van 60 jaar geleden (minus de frequente Instagrams van het publiek en Bryanboy's klik-klik-klik DSLR).
Altijd, de kleren. Wie maakt er in New York mooiere, uitgebreider geconstrueerde kleding dan de la Renta? (Sommigen van jullie zullen er misschien voor pleiten) Chado Ralph Rucci, maar ik ben in het kamp van ODLR.) Het is het soort kleding dat ervoor zorgt dat je je schrijven wilt overgooien carrière maken en naar de business school gaan -- zodat je kunt lunchen in een van deze lekkernijen op Park Avenue op een dag.
Bijzonder sterk waren de jassen, namelijk: een paarse studiojas met klokvormige mouwen en een filigrane applicatie aan de voorkant, die ook verkrijgbaar was in een cropped jasjeversie in groen; een edgy, gedeconstrueerde zwarte wollen trenchcoat, vastgebonden op de heupen; een zwart-witte jas van tweed met een koord van Chantilly-kant, zo delicaat dat het eruitzag als zwarte spinnenwebben; en een rijk geborduurd zijden nummer met een uitlopende, zacht geplooide rok en bladgoudborduurwerk dat diagonaal over de voorkant loopt. Er was ook het bont, dat niet op de landingsbaan te zien was, maar op de rekken erlangs: jacks van chinchilla's en nertsen, een ervan marineblauw geverfd, zacht als boter.
Twee opvallende looks en een onhandige jurk. Een van de meest nieuwe looks in de collectie was een tweedelig zwart-wit gebreid pak waarvan de kraag en taille waren gebreid om eruit te zien als chinchilla. Er zou een goed lichaam voor nodig zijn om te trekken - het breisel was plakkerig - maar leek ook comfortabel. Even boeiend was een gouden strapless jurk met metalen franje die bij elke beweging tinkelde. Als je op zoek bent naar een jurk die de aandacht van iedereen in een kamer trekt, dan is deze het wel. Het enige waar ik niet om gaf, was een half zwarte, half witte baljurk, die aan de voorkant onhandig was weggesneden en versierd met een grote, afleidende kristallen strikbroche. Het fotografeerde goed, dus misschien zien we het nog op de rode loper.
Een onverwacht randje in de binnenstad. De collectie bood tal van mooie pakken en jurken voor de trouwe klanten van de La Renta -- in welk klimaat en seizoen ze ook leeft -- maar ook voor het iets stoerdere meisje uit de binnenstad ook. De modellen hadden allemaal uniform donker, kort geknipt haar. Het was niet iets dat je zou opvallen bij jurken en rokpakken, maar als je het droeg met Oscar's peplumed versie van een zwart moto-jack met leren mouwen, of met de eerder genoemde gedeconstrueerde loopgraaf, de meisjes keken moeilijk.
Klik hieronder door om de volledige collectie te zien.