Toen ik een kind was, had ik een boek met oude Hawaiiaanse surfverhalen met een omslag in jaren 50-stijl met een gebronsd surfermeisje dat op een houten plank rijdt, de bloem in haar wapperende zwarte haar past bij haar heldere bikini. Omdat ik uit een klein strandstadje kwam en zelf een paar golven had gevangen, was ik helemaal geobsedeerd door dat beeld; Ik wilde eeuwig bruin zijn en dartelen door palmbomen en jurken maken van hibiscusbloesems.
Het is duidelijk dat de dingen een beetje anders zijn gelopen en ik moet in een park kokoswater drinken. Maar net toen de hitte over de stad neerdaalde en ik begon te klagen over het gebrek aan frisse zeelucht, Suno leverde een broodnodige dosis van die Polynesische schittering voor resort 2012. Hun afdrukken zijn altijd fantastisch en deze resortcollectie stelde niet teleur; het is een eerbetoon aan diezelfde ansichtkaart-achtige bladeren, fruit en bloemen in een spetterend ensemble dat de opzichtige, slecht-toeristische overhemdvibe vermijdt die je vaak associeert met tropische prints. Er zijn stijvere jasjes van katoen en linnen, hemdjurken, button-downs en broeken met bijpassende badpakken, en een schattige babydolltuniek met geborduurde luciferpoppetjes. Natuurlijk is er ook een knipoog naar het bedrukte Oost-Afrikaanse textiel
de lijn is gemaakt rond.De hele collectie is volledig draagbaar, hoewel misschien in kleine hoeveelheden; de afdrukken zijn behoorlijk luid, maar op de best mogelijke manier. Het algehele effect zorgt ervoor dat je een strooien hoed wilt opzetten, een Beach Boys-album op vol volume wilt spelen en een piña colada wilt opzwepen. Normaal geen fan van bloemen, Suno heeft me bekeerd - en smacht ernaar om het nu helemaal te dragen.
**Alle foto's met dank aan Suno