Και τώρα, μια σημείωση από τον Φαράν ...
Χάθηκα στο δρόμο για το σπίτι από τον Giles Deacon. Η παράσταση ξεκίνησε με δύο ώρες καθυστέρηση, κάτι που είναι καλό, εκτός από το ότι ξαφνικά περπατούσα σε ένα σκοτεινό δρομάκι στις 10 το βράδυ, κάπου στο Λονδίνο που δεν είχα ξαναδεί. Και ναι, τρόμαξα. «Γεια σου», είπε μια φωνή από πίσω, και έλεγα: «Θεέ μου, θα πρέπει να κλωτσήσω τον κώλο κάποιου και να φύγω», αλλά αντίθετα όταν περιστρέφτηκα ήταν ο Gareth Pugh. «Γεια», είπα ξαφνιασμένο, γρήγορο φιλί. «Είμαι καλά, είμαι εντελώς χαμένος. Ποιος είναι ο σωλήνας; »Ο Γκάρεθ έδειξε και εγώ έφυγα τρέμοντας, και πέντε δευτερόλεπτα αργότερα ήμουν στο σιδηροδρομικό σταθμό Βικτώρια, τον μεγαλύτερο χώρο τρένων στην πόλη. Φαντάζομαι λοιπόν ότι δεν ανησυχούσα για τίποτα, αλλά ίσως ο φόβος να με κυνηγήσουν είχε να κάνει λιγότερο με τις επαναλήψεις του Μπάφι που παρακολουθώ ακόμα και περισσότερο με την παράσταση του Τζάιλς: Το όλο θέμα ήταν ο Pac Man. Σοβαρά. Η Λάρα Στόουν ήταν ντυμένη με ένα ροζ φόρεμα με ένα σύννεφο με κίτρινα μαλλιά και κάθε έκτο μοντέλο, έβγαινε ακριβώς πίσω από ένα άλλο κορίτσι σαν να την κυνηγούσε. Το πάτωμα ήταν διάστικτο με κίτρινα κομμάτια από νέον. Η είσοδος φυλάσσεται από ένα γιγαντιαίο πλαστικό φάντασμα Pac Man. Το όλο πράγμα ήταν αρπακτικό και θήραμα και τα ρούχα ήταν υπέροχα. Όχι πρωτοποριακό, όχι "είσαι τόσο ιδιοφυής", αλλά θα ήθελες να φοράς σχεδόν τα πάντα. Τα μεταξωτά φορέματα είχαν θωρακισμένα μπαούλα από γυαλιστερό νάιλον. Λευκά φορέματα έσκαγαν στη μέση, ένα σύννεφο από ύφασμα που με κρατούσε μακριά και ήταν σέξι και προειδοποιητικό ταυτόχρονα. Modernταν σύγχρονο σε σημείο που επικαλούνταν τον «φουτουρισμό», έναν όρο που βρισκόταν καλύτερα στο καλύτερο έργο του Χουσεΐν Τσαλαγιάν, αλλά εξαπλώθηκε στο Μπαλενσιάγκα και τώρα, σίγουρα, εδώ. Ο Τζάιλς φτιάχνει ένα απίστευτο φόρεμα για ένα δροσερό κορίτσι, αυτό είναι σίγουρο. Και όταν ράβεις την Τζέσικα Σταμ σε αυτό το φόρεμα και την στέλνεις να περπατήσει, είναι μια κατάσταση χωρίς απώλειες. Επίσης: Η πρώτη σειρά είχε τους Mischa Barton και Emma Watson, και τώρα κοιτάζοντας αυτήν την ανάρτηση, νομίζω ότι ίσως ο φόβος ότι θα κυνηγηθεί είχε λιγότερη σχέση με τον Pac Man και περισσότερο με τους Dementors που εισέβαλαν στο Little Φτερωτό... αλλά αν ήμουν αρκετά «κουλ» για να μπω ουσιαστικά στην παράσταση των Τζάιλς με την Alexa Chung, μάλλον δεν θα έπρεπε να αναφέρω πια την εμμονή μου στον Χάρι Πότερ, ε; Σας αγαπώ παιδιά (ειδικά οι Gryffindors μου), xo F.