Natuurlijk fixeert de 'schone' schoonheidsindustrie zich voortdurend op de invloed van petrolatum op de persoonlijke gezondheid - maar waarom wordt er niet meer gediscussieerd over de milieu-impact van de petrochemicaliën in onze? cosmetica?
Terwijl ik "Domina", een show over het oude Rome, zat te bingen, merkte ik dat de hoofdpersoon haar eyeliner aanbracht met een stuk houtskool. Ik verwonderde me over de eenvoud van de make-up en vroeg me af welke ingrediënten mijn eigen schoonheidsroutine gebruikte. Ik pakte mijn oogschaduwpalet en Googlede tot ik het antwoord vond: petrochemicaliën.
Oh ja. Dezelfde bedrijven die olie uit de aarde winnen en fossiele brandstoffen tot gas raffineren, leveren ook enkele belangrijke componenten in onze geliefde cosmetica. De ingrediënten die in kleine lettertjes op de achterkant van mijn eigen oogschaduwpalet worden vermeld, bevatten veel van de meest voorkomende gevonden petrochemicaliën: petrolatum, minerale olie, parfum of geur, ftalaten, onder ten minste een dozijn andere.
Als schrijver met jarenlange ervaring op het gebied van klimaatgerelateerd onderzoek, was ik verrast dat ik niet veel over dit onderwerp had gehoord door een omgevingslens. Wanneer we het hebben over de ecologische voetafdruk van de schoonheidsindustrie en manieren waarop deze duurzamer kan worden, negeren we dan een voor de hand liggende sleutelfactor?
Zowel op bedrijfsniveau als op consumentenniveau ging het gesprek over de impact van de schoonheidsindustrie op het milieu voornamelijk over de prevalentie van microplastics (ook gemaakt van, je raadt het al, aardolie), met massale publieke verontwaardiging die de doorgang van De Microbead-Free Waters Act terug in 2015. We hebben gezien bedrijven schaffen rietjes af - of beloven op zijn minst te verbieden - rietjes, of vervang de plastic buizen door milieuvriendelijkere alternatieven als reactie op de wereldwijde verontwaardiging over foto's van schildpadden die in hun neus zitten. Natuurlijk hebben veel merken ook gereageerd op de vraag van consumenten om het gebruik van plastic in schoonheidsverpakkingen te verminderen, met navulbaar, gerecyclede en alternatieve materialen slaan aan in de hele industrie, van massa tot luxe.
In de afgelopen jaren is "schone" schoonheid blijven bloeien en lijkt het niet te vertragen. Volgens onderzoeksbureau Statista zal de specifieke sector van de markt in 2025 naar verwachting 15,7 miljard dollar bereiken. Per een feb. 2022 rapport, "De omzet van biologische cosmetica in de Verenigde Staten bedroeg in 2016 ongeveer 750 miljoen Amerikaanse dollar en zal naar verwachting tegen 2025 ongeveer 1,65 miljard Amerikaanse dollar bereiken, waarbij het grootste deel van de omzetgroei wordt toegeschreven aan organisch gezicht crèmes."
Het is dus geen verrassing dat het aantal merken dat zichzelf positioneert als "schoon" absoluut is geëxplodeerd, en retailers, waaronder (maar niet beperkt tot) Nordstrom, Target, Sephora en Ulta hebben hun in-store en online strategieën herzien en nieuwe marketingprogramma's geïmplementeerd om deze merken onder de aandacht te brengen voor consumenten die op zoek zijn naar bepaalde "schone" modewoorden.
Veel "schone" merken en hun aanhangers zijn degenen geweest die petrochemicaliën uitkiezen als twijfelachtig voor de gezondheid en veiligheid van de consument; tal van merken die zichzelf als "schoon" aanprijzen, zetten van aardolie afgeleide ingrediënten op hun "verboden" lijsten, ondanks het feit dat de medische en wetenschappelijke gemeenschappen het erover eens zijn dat de petrochemicaliën die in cosmetica zoals vaseline worden gebruikt, zijn veilig. Maar buiten de 'schone' schoonheidsbeweging kan het voelen alsof petroleum in onze make-up een onderwerp is waar niemand over wil nadenken.
De impact die deze ingrediënten op de planeet kunnen hebben, mag echter niet terzijde worden geschoven: veel ervan worden beschouwd als "voor altijd chemicaliën", die, wanneer ze door de afvoer worden weggespoeld of op een andere manier worden weggegooid, niet gemakkelijk worden afgebroken in de natuurlijke omgeving en in watervoorraden, dieren in het wild en zelfs menselijke bloedbanen en moedermelk kunnen komen. En schoonheidstrends die afhankelijk zijn van op petroleum gebaseerde producten bloeien op.
Neem bijvoorbeeld TikTok's nieuwste trend van #slugging. Deze bruisende, populaire huidverzorgingspraktijk predikt de voordelen van het verspreiden van een laag vaseline op je gezicht (of op bepaalde droge plekken) voordat je naar bed gaat om vocht in de huid vast te houden. Vaseline heeft vertrouwd op vaseline voor zijn heldenproduct sinds 1870. Ik moet vragen: doen deze Gen Z-ers, beroemd om hun lovenswaardige no-nonsense pleidooi voor wetgeving inzake klimaatverandering en adoptie van hernieuwbare energie infrastructuur, weten dat hun vaseline-huidroutine de olie-industrie ondersteunt, een van de grootste tegenstanders in de geschiedenis voor een snel vertrek uit fossiele brandstoffen?
Mijn gok is, waarschijnlijk niet. De CO2-voetafdruk die gepaard gaat met oliewinning en -raffinage is immens, net als het kapitaalsysteem dat momenteel voor een lang leven afhankelijk is van fossiele brandstoffen. Maar er is een kracht om de fundamenten van het huidige cosmeticasysteem te begrijpen en de partijen die profiteren van deze massale onwetendheid van klanten. En die kracht maakt verandering mogelijk.
Dit wil niet zeggen dat individuele consumenten - met name schoonheidsconsumenten, van wie de meerderheid de neiging heeft zich als vrouwen te identificeren - 'het probleem' zijn. Zoals we weten, de verantwoordelijkheid om te maken zinvolle stappen in de strijd tegen klimaatverandering vallen op bedrijven en bestuursorganen, die in de eerste plaats verantwoordelijk zijn voor het veroorzaken van de meeste problemen (of niet goed regelen). Maar aangezien velen van ons ervoor kiezen om te onderzoeken hoe we onze eigen ecologische voetafdruk kunnen verkleinen om bewustere consumenten te worden, is het van cruciaal belang dat we beschikken over de juiste informatie.
Voor mij was een onderzoek naar het grotere plaatje van de aardolie-industrie onthullend. Ten eerste is olie niet per se meer de drijvende kracht. Volgens een Rapport van het Internationaal Energie Agentschap 2018, "petrochemicaliën worden in snel tempo de grootste aanjager van de wereldwijde vraag naar olie." De algemene trend voorspelt eigenlijk een gestage daling van de waarde van olie per vat in de komende jaren, wat oliemaatschappijen ertoe aanzet langzaam hun prioriteiten te verleggen ter voorbereiding op een dag waarop gas niet zo cruciaal is voor de samenleving.
en de verschuiving prioriteit geven aan petrochemische raffinage is niet subtiel. In 2021 verdiende ExxonMobile 30% van zijn jaarlijkse omzet uit petrochemische verkoop; ExxonMobile bracht ongeveer $ 7,8 miljard op en kon bogen op een stijging van 297% ten opzichte van het vorige fiscale jaar. Er is ook het feit dat het raffineren van aardolie tot olie een goedkoop proces is. Volgens Constance Bailey, hoogleraar scheikunde aan de Universiteit van Tennessee, Knoxville, hoewel: alternatieve technologieën om vergelijkbare chemicaliën te maken zonder aardolie worden ontwikkeld, ze zijn meer duur. (Het bescheiden prijskaartje van $ 2 van Vaseline heeft tenslotte altijd deel uitgemaakt van zijn aantrekkingskracht en toegankelijkheid.)
"De technologie om [biobased materiaal te verfijnen] is momenteel duurder", zegt Bailey. "En elke keer dat je nieuwe technologie ontwikkelt, duurt het even voordat deze concurrerend is met de gevestigde technologie."
Natuurlijk werkt de olie-industrie eraan om die status-quo te handhaven. in 2021, Greenpeace stiekem gefilmd een petrochemische lobbyist van ExxonMobile die paradeert onder de valse vlag van het American Petroleum Institute om af te schrikken de voorschriften van de Biden-administratie tegen 'forever chemicaliën', inclusief de petrochemicaliën die worden aangetroffen in cosmetica.
Terwijl de wereld het eindelijk heeft over de overgang naar hernieuwbare energie en weg van fossiele brandstoffen, heeft de olie-industrie er duidelijk geen belang bij om de weg van de dodo te gaan. Het is dus aan de bestuursorganen om actie te ondernemen.
De meest voor de hand liggende oplossing is om de marketing van op aardolie gebaseerde producten te reguleren, waarbij elk bedrijf dat petrochemische producten gebruikt, verplicht wordt om die informatie in duidelijke taal bekend te maken. Fabrikanten van tabakssigaretten beweerden bijvoorbeeld ooit dat roken goed was voor de gezondheid, en gingen zelfs zo ver dat ze reclame maakten voor artsen die pleiten voor het gebruik van sigaretten. Toen de werkelijke impact van tabak eenmaal aan het licht was gekomen, de FDA vereiste tabaksbedrijven om niet alleen de risico's van het roken van sigaretten bekend te maken, maar ook informatie over de componenten en chemicaliën die aan het product zijn toegevoegd.
Bovendien heeft de Amerikaanse regering, zowel in haar federale als haar lokale hoedanigheid, de middelen om de toegankelijkheid aan te pakken: gemeenschappen met een lager inkomen, vaak grotendeels samengesteld van mensen van kleur, hebben beperkte toegang tot merken en opties, hetzij als gevolg van financiële beperkingen of "woestijnen" in de detailhandel die het vinden van alternatieven eenvoudigweg bemoeilijken. Reeds gevestigde programma's die werken aan afschaffing milieu racisme, redlining en voedsel woestijnen over de middelen en demografische informatie beschikken om de beperkte toegankelijkheid van producten te onderzoeken en te corrigeren.
Een initiatief dat al bestaat, is de door USDA gesponsorde BioPreferred-programma. Oorspronkelijk gefinancierd onder de Farm Bill van 2002, dient het BioPreferred-programma om "de aankoop en het gebruik van biobased producten te vergroten", aldus een woordvoerder van de USDA. Het promoten van het concept van Groene chemie, BioPreferred biedt een door de overheid gesponsord label dat bedrijven kunnen promoten als hun producten aan de normen voldoen.
Het is echter belangrijk om te begrijpen dat de BioPreferred-sticker niet betekent dat het petrochemicaliën verbiedt. Volgens de USDA-woordvoerder: "De USDA stelt een minimumnorm vast voor biobased inhoud op basis van wat praktisch en mogelijk is voor elke industrie om innovatie mogelijk te maken. en vooruitgang van duurzame chemie." Toen ik vroeg naar de interacties van olielobbyisten met het BioPreferred-programma, werd mijn vraag afgesloten en gingen alle vervolg-e-mails buiten beschouwing gelaten.
Ondanks het standpunt van de USDA hebben bepaalde cosmeticabedrijven het op zich genomen om het gesprek op gang te brengen. JeugdForia, beroemd van TikTok en om zijn blos op oliebasis, is een voorbeeld. Het merk is een cosmeticabedrijf dat de status-quo wil doorschudden en biedt producten aan die voor 100% bestaan uit biobased chemicaliën, aldus CEO Fiona Chan.
"Ik denk dat in de schoonheidsindustrie veel mensen de neiging hebben om te vergeten dat we maar een paar uur make-up opdoen en [vervolgens] spoelen we het door de afvoer", zegt Chan, eraan toevoegend dat een tienermeisje gemiddeld ongeveer 17 verschillende producten gebruikt. Chan wilde niet dat YouthForia de cyclus zou voortzetten van honderden chemicaliën die per persoon in het milieu terechtkomen. Voor Chan was het belangrijk dat de producten van YouthForia "de fossiele brandstoffen van de aarde niet uitputten en [uw] huid niet beschadigen".
De meeste schoonheidsconsumenten zijn zich eenvoudigweg niet bewust van hun onbedoelde steun aan de olie-industrie door middel van cosmetische aankopen - of de daarmee verband houdende CO2-voetafdruk die verband houdt met op aardolie gebaseerde producten. De petroleumlobby heeft jarenlange connecties en steun om de duurzame transitie te blijven ondermijnen. Maar met de hulp van opkomende bewuste merken zoals YouthForia, bewustzijn over de prevalentie van petrochemicaliën in cosmetica neemt toe en discussies over beschikbare biobased alternatieven beginnen spelen zich af.
De realiteit is dat make-up ons leven moet verbeteren: het kan een kunst zijn, een ontsnapping, een medium voor zelfexpressie, een basisritueel voor zelfzorg, een manier om culturele tradities voort te zetten, een manier om een boost te geven zelfvertrouwen. Schoonheidsconsument zijn hoeft niet te betekenen dat je je eigen gezondheid, de impact op de gemeenschap of de ecologische voetafdruk in gevaar brengt. Dus nu gesprekken over klimaatverandering en duurzaamheid een meer centrale plaats innemen in de schoonheidsindustrie, laten we proberen de juiste te vragen vragen stellen, de juiste draad trekken en transparantie eisen van de merken die we steunen en de regeringen waar we op stemmen stroom. Het gesprek is officieel begonnen.
Wil je als eerste het laatste nieuws uit de mode-industrie? Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.